Het onontdekte El Salvador

(Geschreven door Walter)

En dan komen we aan bij het volgende land op onze wereldreis: El Salvador. Een van die landen die niet de beste reputatie heeft op het gebied van veiligheid. Juist door deze slechte reputatie hebben we extra veel zin om het land te ontdekken en onze eigen mening erover te kunnen vormen.

Santa Ana

Zodra we de verbazingwekkend makkelijke grensovergang tussen Guatemala en El Salvador achter de rug hebben, worden we met een heerlijke tropische bui verwelkomt. We pakken de bus vanaf de grens naar de eerste stad die op de route ligt, Santa Ana. Dit is een redelijk grote stad waar genoeg te doen is in de wijde omgeving. De busrit naar Santa Ana is ook nog memorabel, want zodra de bus vertrekt, begint er een nogal bijzondere man tegen ons te praten. Hij wil van alles over ons te weten komen. Enig minpuntje is dat we letterlijk niets verstaan van wat hij nou zegt. Met gebaren taal, knikken op vragen die hij stelt en vrolijk lachen in de hoop dat het antwoord passend is, gaat de rit naar Santa Ana snel voorbij. Ook koopt de man nog wat pinda’s voor ons in de bus als er een verkoper voorbij loopt. Wellicht is dat zijn manier van dankjewel en tot ziens zeggen, haha. Onze eerste uren in El Salvador verlopen in ieder geval erg prettig.

Het hostel waar we terecht komen is erg goed en heeft de beste douches die we tot nu toe gehad hebben tijdens onze reis. Ik ben dan ook elke avond tussen 19.00 en 20.00 terug te vinden onder de douche, haha. Daarnaast is de keuken super schoon en heeft het hostel zelfs een filmkamer en een zwembad. Hier maken we dan ook maar al te graag gebruik van. Verder is er een fijn dakterras, vanwaar je goed de zonsondergang kunt bekijken. Alleen wordt Aine wel steeds lastig gevallen door grote vliegende sprinkhanen, haha.

​

De keuken gebruiken we vaak om weer even wat groentes binnen te krijgen, want het nationale gerecht in El Salvador is ‘pupusas’. Dit zijn een soort kleine dikke gevulde tortilla’s waarbij je zelf kunt aangeven wat je er in wilt hebben. Erg lekker, erg goedkoop, maar niet bepaald veel voedingswaardes. Wat ons trouwens opvalt is dat het sowieso erg goedkoop is in El Salvador. De busritten zijn vaak $0.50 voor al gauw een uur of twee. De nationale munt hier is nu ook de Amerikaanse Dollar nadat de eigen munt een aantal jaren terug is ingestort.

Santa Ana zelf heeft een schattig dorpscentrum met een aantal mooie gebouwen, maar de echte attracties liggen buiten de stad. Zo ligt op een halfuurtje rijden de vulkaan Santa Ana. De busrit ernaartoe is erg mooi, want je hebt onderweg een prachtig uitzicht op het Coatepeque meer. Als we bij de voet van de vulkaan aankomen, moeten we even wachten totdat de politie-escorte klaar is om mee omhoog te lopen. Het is in El Salvador namelijk gebruikelijk dat er politie aanwezig is bij een toeristische attractie vanwege de veiligheid. Niet dat we vandaag nou zo bang hoeven te zijn dat we beroofd worden, want er zijn onwijs veel locals aanwezig die ook mee zullen lopen. Het is namelijk een nationale feestdag vandaag. Fijn zeg, hebben wij weer..! De tocht omhoog verloopt desondanks prima en binnen twee uur staan we op de top van de vulkaan. Inmiddels zijn we bijna pro’s op het gebied van vulkanen beklimmen, maar deze vulkaan is toch weer speciaal. Er bevindt zich namelijk een bijzonder mooi turquoise kratermeer bij de top (zie video's). Prachtige plek!

Juayúa

De volgende bestemming is het dorpje Juayúa. Dit dorpje ligt op de bloemenroute in El Salvador. Deze route bestaat uit een lange weg die verschillende dorpjes aan elkaar verbindt en waar veel bloemen langs de kant van de weg staan. Deze bloemen zie je dus voornamelijk als je in de bus zit en niet zozeer in de dorpjes zelf. 

Het hostel waar we inchecken heeft een mooie binnentuin vol met bloemen. Je kunt hier heerlijk relaxen in een van de hangmatten. Samen met een ander Nederlands stel, zijn wij de enige gasten. Het is ons inmiddels al duidelijk dat El Salvador niet bepaald toeristisch is, maar dat vinden we natuurlijk alles behalve erg.

De volgende ochtend staan we vroeg op om samen met een gids een hike te doen naar een aantal dichtbij zijnde watervallen. Deze hike is makkelijk zelf te doen, maar we lezen op Tripadvisor dat er onderweg regelmatig toeristen zonder gids worden overvallen. Welkom in Centraal Amerika... Met een gids ben je wel veilig en het kost je maar 2,5 dollar per persoon. Veiligheid voor alles hé moeders! Onze gids is overigens een behoorlijk kleine man van rond de 1.55 meter. We moeten stiekem wel lachen bij het idee dat hij ons zou moeten beschermen. Maar uiterlijk of lengte doet er niet toe, het gaat er puur om dat je een local bij je hebt. Het zou ons niks verbazen als de overvallers gewoon de jongens zijn waar we onderweg rustig langslopen en vrolijk hoi tegen zeggen. De watervallen zijn mooi en de wandeling is erg makkelijk. Wel is het al erg heet in de vroege ochtend, maar gelukkig kunnen we bij de watervallen zwemmen. Het contrast tussen het ijskoude water en de warme, klamme vochtige buitenlucht is erg groot, maar wel heerlijk.

In de middag pakken we de bus naar een van de omliggende dorpjes op de bloemenroute: Concepción de Ataco. Dit dorpje staat bekend om de goede koffie en de street art die er te vinden is. Zo kunnen zowel Aine als ik ons geluk op. In de avond gaan we samen met het andere Nederlandse stel, Menno en Nienke, uiteten bij een lokale pupuseria.

De volgende dag gaan we met Menno en Nienke ziplinen in Apaneca. Dit kun je hier namelijk voor weinig geld doen. Het ziplinen is erg gaaf om te doen. Weer iets wat ik van mijn bucket-list kan afstrepen. In het begin is het nog even wennen en een beetje eng, maar al gauw vliegen we over de kabels heen. De eerste kabels zijn maar een paar meter lang, maar de afstanden worden al snel langer en ook worden de parcoursen steeds hoger. De langste is 420 meter en de hoogste is 125 meter. Tijdens het ziplinen kun je genieten van de mooie groene omgeving (zie video's). Voordat we het weten is het alweer afgelopen en hebben we een hele leuke ochtend achter de rug. Na het ziplinen lopen we nog even door het kleine stadje rond en pakken vervolgens de bus terug naar het hostel.

El Tunco

In de middag besluiten we met Menno en Nienke naar El Tunco te reizen, een kustplaats. Na iets meer dan zes weken geen strand gehad te hebben, willen we graag weer op het strand liggen. Na een aantal uur in verschillende bussen gezeten te hebben, komen we ’s avonds aan in de badplaats. We gaan snel op zoek naar een kamer en wandelen vervolgens naar het strand, waar we een indrukwekkende zonsondergang zien (zie video's).

El Tunco staat meer bekend als surfdorpje dan als badplaats. We zitten aan de Grote Oceaan en niet aan de Caribische kust, wat betekent dat er geen wit zandstrand of helder blauw water te vinden is. In plaats daarvan is de zee dezelfde kleur als de Noordzee en bestaat het strand uit zwart vulkanisch zand dat bedekt is met stenen. Niet goed om te zonnen, maar wel ideaal om te surfen. We zitten nog te twijfelen om surfles te nemen, maar de golven zijn zodanig hoog vanwege het slechte weer dat dit niet ideaal is voor beginners. Volgende keer beter.

Op dag twee bezoeken we nog twee strandjes in de buurt, El Zonte en El Sunzal. We hopen hier wel lekker te kunnen liggen, maar ook daar blijkt het strand voornamelijk uit stenen te bestaan. Mede hierdoor besluiten we om morgen alweer door te reizen naar de volgende bestemming, de hoofdstad San Salvador. ’s Avonds zien we wel weer een geweldige zonsondergang. Aan de rechterkant zie je allerlei mooie kleuren, terwijl er aan de linkerkant een storm aan komt waaien (zie video's).

San Salvador

De hoofdstad staat bekend als een gevaarlijke stad en heeft dus ook geen fijne reputatie. Ons hostel bevindt zich echter in een van de ‘veilige’ buurten, waardoor we gewoon kunnen rondlopen als we dat willen. Zo lunchen we elke dag bij de nabij gelegen Walmart, wat een eigen cafetaria heeft, erg lekker! Hier doen we dan ook gelijk boodschappen voor het avondeten zodat we ’s avonds niet meer de deur uit hoeven.

Op onze eerste dag hier bezoeken we het Pompeï van Midden-Amerika: Joya de Cerén. 1400 jaar geleden werd deze stad bedekt met as door het uitbarsten van de Loma Caldera vulkaan. Het is interessant om hier doorheen te lopen en te bedenken dat deze opgravingen ooit deel uitmaakten van een stad.

Hierna lopen we door het historisch centrum van de hoofdstad om snel wat foto’s te maken van het paleis, het theater en de andere mooie gebouwen. Van tevoren is ons afgeraden om de lokale bussen in de hoofdstad te gebruiken, maar wij ondervinden gelukkig geen enkel probleem. Het is dé manier om van A naar B te reizen en veel voordeliger dan telkens weer een taxi te moeten nemen. 's Avonds maken we een groentesoepje om weer even wat groente binnen te krijgen.

Op dag twee bezoeken we het Antropologie museum en het MOMO (Museum of Modern Art). Allebei leerzaam en leuk om doorheen te lopen. Verder bezoeken we nog ‘La Puerta del Diablo’, een heel mooi uitzichtpunt over de stad, de bergen, een meer en een vulkaan (zie video's). Ook gaan we naar het ’El Boquerón park’, waar de San Salvador vulkaan ligt. Het is een korte wandeling omhoog, vanwaar je de mooie krater goed kunt zien.

Al met al blijven we vier dagen in de hoofdstad. Dit is vooral omdat er in de wijde omgeving veel te zien is. Onze volgende bestemming is Alegría, maar om hier te komen moeten we eerst de hoofdstad uit zien te komen. We pakken de bus naar een bepaald busstation, maar onderweg wordt ons door verschillende locals vertelt dat het daar erg gevaarlijk is. Blijkbaar is het niet veilig om daar uit te stappen als toerist zijnde. Binnen de kortste keren bemoeit iedereen zich met ons en is de hele bus bezig om voor ons uit te zoeken hoe we in Alegría komen, haha. Er wordt afgesproken dat een vrouw ons laat weten wanneer we eruit moeten. Zodra we eruit moeten, loopt een jongen mee om te laten zien welke bus we moeten hebben. Zo gaat dat hier, iedereen wil ons maar al te graag helpen. Echt hele lieve mensen in El Salvador.

Alegría

Bij aankomst in Alegría merken we gelijk dat we in een klein berg dorpje zijn aangekomen. Een groot contrast met de grote stad van de afgelopen dagen. In El Salvador zijn zoals gezegd al amper toeristen, maar hier verwachten we al helemaal niemand tegen te komen. Bij aankomst schijnt het echter juist een toeristisch dorpje te zijn. Niet voor buitenlanders, maar voor locals zelf.

De volgende dag lopen we naar een kratermeer, zo’n 2 kilometer verderop. Het meer is momenteel deels opgedroogd en kleiner dan normaal, maar het heeft wel een bijzondere kleur. Ook staat er een gestrande camper in het meer wat natuurlijk gave plaatjes oplevert! Naast het meer zit een schooltje en de kinderen komen nieuwsgierig even een kijkje nemen bij ons. Ik ga even met ze voetballen. Ook de leraar komt gezellig een praatje maken. Verder is er in Alegría niet veel anders te doen en besluiten we de volgende dag door te reizen naar de kustplaats El Cuco. Hier hopen we te kunnen zonnebaden.

El Cuco

Om El Cuco te bereiken moet we een paar keer overstappen. Op een gegeven moment staan we langs de kant van de weg te wachten op de volgende bus als er een auto voor ons stopt. Er zit een gezin in de auto en ze vragen of we een lift willen naar El Cuco, ze gaan namelijk zelf ook die kant op. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen en zo bereiken we na een halfuurtje rijden El Cuco. Dit kustplaatsje heeft een groot vulkanisch zandstrand. Hier kun je dus wel goed zonnen, maar dan moet er wel zon zijn…

Helaas voor ons is het heel slecht weer en het dorp is helemaal uitgestorven. We vinden uiteindelijk een goedkope kamer, maar snappen na een tijdje waarom de kamer zo goedkoop is. Het is er bloedheet, dus moeten we telkens het raam (zonder hor) wagenwijd open zetten om het een beetje verdraagbaar te maken. In de douche liggen allemaal zwarte steentjes en viezigheid denk ik. Maar als Aine gaat douchen en telkens geluiden boven uit het plafond hoort komen, snappen we opeens dat het geen steentjes maar keutels zijn. Ratten, muizen of wat het ook mogen zijn ... er zit in ieder geval een nest boven de douche. Ohja en om het plaatje compleet te maken, vindt Aine ook nog eens een kakkerlak in de badkamer. De volgende ochtend lopen we over het strand en maken vervolgens dat we wegkomen. Weg uit deze verschrikkelijke kamer!

Suchitoto

De laatste bestemming in El Salvardor is het dorpje Suchitoto. Dit is een leuk dorpje met een schattig pleintje. Verder heeft het ook een fantastisch uitzicht over een meer. De rest van de dag chillen we wat bij het hostel, laten de was doen en genieten van een ijskoffie plus taartje en maken plannen voor het volgende land: Honduras.

De volgende dag gaan we onder begeleiding van twee politieagenten naar een waterval in de buurt. Het is namelijk een plek waar vrijwel niemand komt, waardoor de kans op overvallen groter is. Hier is dus niet standaard politie aanwezig. Als je begeleiding wilt moet je gewoon bij het plaatselijke politiebureau naar binnen lopen en laten weten dat je de watervallen wilt bezoeken. Zij regelen dan dat er iemand meegaat. Een gratis service die ze eigenlijk overal in El Salvador aanbieden.

Er gaan twee politieagenten met ons mee op pad. Het is maar 1,5 km lopen, maar daar hebben de agenten uiteraard geen zin in. Ze stoppen de eerste de beste pick-up truck en vragen of we mee mogen rijden. Daar kun je als bestuurder natuurlijk niet zo makkelijk nee tegen zeggen, haha. En zo staan we een paar minuten later al bij de waterval. De stenen waar het water overheen valt hebben een bijzondere vorm, erg mooi. Ook terug laten ze weer iemand stoppen zodat we niet hoeven te lopen. Ja, dat is iets wat we inmiddels wel weten, ze houden hier absoluut niet van lopen. Liever lui dan moe is het motto hier.

De laatste avond in El Salvador is aangebroken en daarom willen we nog één keer bij een pupuseria eten. Eigenlijk eten we minstens 1 x per dag pupusas, omdat dit nou eenmaal onwijs goedkoop is. Voor $1 krijg je namelijk drie pupusas en heb je een vullende maaltijd. Als we willen bestellen vraagt het vrouwtje aan Aine of ze wil leren hoe je pupusas maakt. Dat wil ze natuurlijk wel, dus sluiten we ons verblijf in El Salvador af met zelfgemaakte pupusas.

El Salvador heeft ons echt verrast met betrekking tot de lieve en behulpzame mensen en mooie natuur die er te vinden is. Er zijn amper toeristen te vinden waardoor je het land als het ware voor je zelf hebt. Je merkt dat toeristen huiverig zijn om dit land te bezoeken vanwege het slechte imago en het daardoor vaak overslaan. Onterecht als je het ons vraagt. We hebben ons geen moment onveilig ontmoet en juist heel leuk contact gehad met alle locals. Verder is alles hier heel goedkoop, op de overnachtingen na. We kijken terug op een geweldige tijd in dit ondergewaardeerde land!