Costa Rica - ¡Pura Vida!

(Geschreven door Aine)

Liberia

We verlaten Nicaragua voor het buurland Costa Rica. De grensovergang gaat erg vlot en verloopt soepel. De douanier probeert ons wel nog even $8 te laten betalen in plaats van $4, maar dan heeft hij toch echt de verkeerde te pakken, haha. De busrit naar Liberia is onwijs mooi. We worden verwelkomd door een vulkaan en een regenboog, geen verkeerd begin! Komende dagen zullen we Liberia voornamelijk als uitvalsbasis gebruiken, de stad zelf is namelijk niet heel boeiend.

De volgende dag gaan we iets doen waar we al heel lang naar uitkijken; de auto ophalen die we voor twee weken gehuurd hebben. Een SsangYong Korando wel te verstaan, met 4x4 aandrijving. Ik heb nog nooit van dit merk gehoord, maar de auto ziet er goed uit en we hebben lekker veel ruimte voorin. Uiteraard moeten we ook deze auto weer een naam geven en al snel komen we uit op Nelly. Hopelijk brengt Nelly ons de komende weken overal veilig naartoe! Om de dag goed te beginnen, rijden we langs een Duits bakkertje, waar we allemaal lekkere broodjes halen. Tijd om op pad te gaan! Vandaag staat in het teken van strandjes bezoeken, heel veel strandjes: Playa Panamá, Playa Hermosa, Playa del Coco, Playa Flamingo en Playa Brasilito. Onze favorieten zijn Playa Panamá (groot strand waar bijna niemand is) en Playa Flamingo (wit zand en ook erg rustig). We sluiten de dag af bij het Las Baulas National Park. Het park heeft kilometers lange stranden en we zien er een geweldige zonsondergang (zie video's). Wat een geluk op onze eerste dag met het weer. Het is namelijk regenseizoen en vooral tijdens deze maand (oktober) regent het heel veel. Op de terugweg stoppen we bij de Walmart en slaan we heel veel boodschappen in. Costa Rica is namelijk een duur land, dus we zullen vaak zelf gaan koken.

​​

Op dag twee staan we al om 06.00 op om naar het Rincón de la Vieja National Park te gaan. We doen hier twee hikes en lopen in totaal zo’n 15 km. De eerste hike gaat naar de La Cangrejal waterval (zie video's). Ons vroege opstaan wordt beloond; we zijn namelijk de eersten. Het water is prachtig blauw, maar je mag er helaas niet zwemmen. Op de terugweg zien we slingerapen van boom naar boom springen. De tweede hike is een stuk korter en staat bekend als de vulkaan route. De vulkaan zelf kun je helaas niet zien omdat dat te gevaarlijk is, maar we zien wel heetwaterbronnen met borrelend water en modder, waar stoom vanaf komt. Ook zien we nog een mooie waterval. We sluiten de dag af met een zelfgemaakte pasta pesto, mmm…!

​

La Fortuna

Ook vandaag gaat de wekker weer om 06.00, want we hebben een drukke dag voor de boeg. Allereerst bezoeken we de Llanos de Cortez waterval. Het is een mooie waterval die we helemaal voor onszelf hebben. We nemen een verfrissende duik en rijden vervolgens verder naar het Volcán Tenorio National Park. Wat een fantastisch park is dit zeg! Je vindt er een prachtige waterval en rivier met felblauw water (zie video's). Het water dankt zijn kleur aan bepaalde mineralen. Als je de rivier volgt kom je bij een punt waar het blauwe water stopt en plaats maakt voor een bruine kleur. De scheiding is duidelijk zichtbaar en heel gek om te zien. Hierna rijden we door naar La Fortuna. In de buurt van La Fortuna heb je de Arenal vulkaan, maar het is helaas te bewolkt om deze goed te kunnen zien. In plaats daarvan rijden we naar Rio Fortuna, een rivier waarvan het water heerlijk warm is. En het belangrijkste is dat de toegang tot deze warmwaterbronnen gratis is, terwijl je bij een van de resorts makkelijk $60 betaald. Het warme water voelt heerlijk aan. We hebben bijna altijd een koude douche bij ons verblijf, dus dit is iets wat we erg gemist hebben. Na een uurtje voelen we ons als herboren en rijden we naar ons hostel. Daar wacht een enorme kikker/pad ons al op in de tuin, fijn hé Annelies & Lisanne… 😉 

​​​

De volgende ochtend voelt Walt zich niet lekker, waardoor we iets later van start gaan. We bezoeken alleen de La Fortuna waterval vandaag. Dat is een hele hoge waterval. Erg indrukwekkend om te zien, maar omdat het regent blijven we niet heel lang. Na de waterval rijden we door naar Monteverde. We rijden langs prachtige landschappen en doordat we een auto hebben, kunnen we stoppen waar we willen. Wel is het laatste deel van de weg heel slecht, er zitten namelijk overal gaten in het wegdek. We zijn blij als we eindelijk Monteverde bereiken en nog blijer als we onze kamer zien die we geboekt hebben. De kamer heeft twee tweepersoonsbedden, een heerlijke douche en een mooi uitzicht. Precies wat we nodig hebben!

Monteverde

De volgende dag bezoeken we het Monteverde Cloud Forest National Park. Dit park bestaat uit een groot nevelwoud en vanzelfsprekend regent het er dan ook behoorlijk vaak. Ook wij hebben het 'geluk' om in de stromende regen door dit park te mogen lopen... Vanwege de regen zien we vooral heel veel bomen, zelfs de vogels laten zich niet zien. Gelukkig houdt het halverwege het park op met regenen en kunnen we toch nog genieten van de wandeling. En de wereldberoemde rode hangbrug stelt ook niet teleur. Leuke plek voor wat fotootjes! Als we het park uitlopen raken we aan de praat met twee andere toeristen en bezoeken we samen met hen de kolibrietuin. Hier vliegen tientallen kolibries rond, hebben we toch nog wat vogels gezien vandaag, haha. We geven de twee toeristen een lift terug naar het dorp en rijden door naar een koffietentje. De koffie uit deze regio is namelijk heel goed en dat wilt Walt natuurlijk wel even proberen. En inderdaad de koffie is erg goed, zelfs ik vind het lekker! Na een kopje koffie rijden we naar een enorme boom die hol is van binnen en die je kunt beklimmen.

Dan zit onze tijd in Monteverde er alweer op en rijden we door naar Manuel Antonio. Dat betekent dat we weer over de slechte weg terug moeten. Gelukkig lijkt het dit keer een stuk sneller te gaan. Op weg naar Manuel Antonio maken we nog een stop in Tarcoles. Je hebt hier een bekende brug vanwaar je spitssnuitkrokodillen kunt zien. We parkeren de auto en lopen de brug over. Al snel zien we een aantal enorme krokodillen in het water liggen. Na ze aandachtig bekeken te hebben, rijden we weer verder. We komen in de stromende regen aan in Manuel Antonio. Met dit weer hebben we echt trek in groentesoep, dus dat staat er vandaag op het menu.    

Manuel Antonio

Geloof het of niet, maar ook vandaag gaat de wekker weer om 06.00. We gaan namelijk naar het Manuel Antonio National Park en ’s ochtends heb je nou eenmaal meer kans om dieren te zien. Het regent alleen zo verschrikkelijk hard dat we twijfelen of we wel willen gaan. We rijden naar de ingang, maar rijden na een kwartier wachten weer terug naar ons hostel. Even denken we eraan om gewoon naar de volgende bestemming te rijden, maar we zijn hier nu toch en besluiten het daarom nog een kans te geven. Aangekomen bij het park, wapenen we ons met een paraplu en regenponcho’s. Het duurt echter niet lang tot we de eerste dieren al zien. Dit park is namelijk een van de bekendste parken van Costa Rica, dus dat betekent veel toeristen. En dat betekent ook veel toeristen met een gids. Al snel hebben we een tactiek verzonnen; gewoon de groepjes met gids volgen dan zien we genoeg, haha. Overal zie je groepjes omhoog kijken, waardoor je weet dat er een dier zit. We wachten even tot ze weg zijn en proberen vervolgens ook het dier te vinden. Deze methode werkt vooral goed voor het spotten van luiaards, het nationale dier van Costa Rica. In totaal zien we er vier, zowel de tweeteenige als de drieteenige luiaard. Om apen te zien, heb je zeker geen gids nodig. Die zie je letterlijk overal. Zo zien we brulapen, doodshoofdapen en kapucijnapen. Het park bestaat deels uit regenwoud en deels uit stranden. In het regenwoud zien we verder mooie toekans, agouties, leguanen en vlinders. Bij het strand zien we veel krabbetjes en een aantal brutale wasberen, die precies weten hoe ze een tas open moeten maken om het eten te stelen.

Al met al zien we, ondanks de regen, toch veel dieren en kunnen we voldaan onze reis hervatten. Op naar San José, de hoofdstad van Costa Rica. Voor het eerst tijdens onze reis door Costa Rica gaan we niet zelf koken, maar halen we eten bij een soda. Soda’s zijn kleine restaurantjes waar je goedkoop kunt eten. We eten er een maaltijd met rijst, bonen, kip, plantains en salade. Een typische maaltijd hier in Midden-Amerika.  

San José

Walt is nog steeds niet helemaal opgeknapt, dus besluiten we het vandaag rustig aan te doen. We rijden naar de La Paz waterval. Ja alweer een waterval, Costa Rica heeft nou eenmaal onwijs veel prachtige watervallen. De La Paz waterval kun je gratis bekijken vanaf de weg. Ook wel eens fijn, want voor de meeste parken betaal je hier makkelijk $15 of meer.

Het klimaat rond La Paz is anders dan in San José, het is hier namelijk een stuk koeler. Zo vind je hier bijvoorbeeld veel aardbeiplantages. Overal langs de weg staan mensen aardbeien te verkopen. Ook wij stoppen om een bakje te halen. Of eigenlijk hoef je het niet eens te halen, want zodra je de auto stopt, komt er een verkoper naar je toegelopen die je een bakje aardbeien geeft. Ze smaken in ieder geval heerlijk! We zijn van plan om weer naar huis te rijden als we plotseling een grote koffieplantage tegenkomen. We stappen uit en zien tot onze verbazing dat het een plantage van Starbucks is. We besluiten een kijkje te nemen en zien een prachtig terras met uitzicht op de koffieplantages en een waterval. We bestellen wat te drinken en genieten van het uitzicht. We doen geen tour hier, want dat doen we liever bij een lokale koffieboer in plaats van bij de Starbucks. Maar ook hier smaakt de koffie prima en komen we weer even tot rust.

De volgende ochtend rijden we een prachtige route rondom een meer, in de buurt van Ujarrás. Vervolgens rijden we naar de Irazú vulkaan, maar het is zo bewolkt dat we uiteindelijk toch maar niet gaan, want we zien waarschijnlijk niks als we boven zijn. We besluiten naar Tortuguero te gaan. Het laatste stukje naar Tortuguero leg je af per boot en de laatste boot gaat om 16.00. Dat moet prima lukken denken we, want het is maar 120 km hier vandaan (grotendeels via de snelweg) en we hebben nog een paar uur de tijd. Dat valt echter vies tegen… De ‘snelweg’ is namelijk niet zo snel als bij ons in Nederland. Op veel stukken mag je niet harder dan 80 en ze zijn ook nog eens overal bezig met wegwerkzaamheden. Dat betekent dat je makkelijk een halfuur stil staat voor je weer verder mag rijden. Ook is er net voor ons een ernstig ongeluk gebeurd, waardoor we een uur stil staan. Net als in Azië gaan ook hier alle mannen even een kijkje nemen en Walt kan dan natuurlijk niet achter blijven. Als we weer verder mogen rijden, beseffen we ons dat we de laatste boot waarschijnlijk niet meer gaan halen en besluiten we verder te rijden naar Cahuita. Het is even zoeken, maar we vinden uiteindelijk een goedkope kamer. Het is alleen geen fijne of schone kamer. De badkamer is een ramp, dus besluiten Walt en ik een keertje douchen over te slaan. Als ik ’s ochtends wakker wordt, zit er een krab naast het bed, haha. We zijn blij dat we hier vandaag weer weg kunnen.

Cahuita

Voor nu laten we de auto bij het hotel staan en lopen we naar het Cahuita National Park. Net als bij Manuel Antonio grenst het oerwoud hier aan het strand. Dit keer hebben we echter wel geluk met het weer. Het strand is prachtig en ook hier zien we weer veel dieren: een luiaard, een gele viper slang, een grote spin, brulapen, wasberen, hagedissen, vlinders, eekhoorntjes, oranje krabbetjes en helaas ook veel muggen. Gelukkig hebben we deet bij ons. Op een bepaald stuk moeten we een rivier doorkruisen. Dat betekent tassen in de lucht houden en hopen dat we niet vallen. Gelukkig gaat alles goed en hebben we een geweldige tijd in dit mooie park. We lopen terug naar de auto en zeggen vaarwel tegen het vieze hotel. Op naar Puerto Viejo!

​​​

Puerto Viejo

In Puerto Viejo vinden we gelukkig wel een fijne kamer. We checken in en gaan dan de strandjes verkennen. Het strand van Puerto Viejo zelf is behoorlijk verlaten, dat komt doordat alle toeristen naar de omliggende strandjes gaan. Playa Coceles is bijvoorbeeld een populair strand. Ook wij gaan naar dit strand en gelukkig is het prima weer. Ook vinden we een Italiaans bakkertje waar je overheerlijk kunt eten, dus onze dag kan niet meer stuk. En als kers op de taart maken we ’s avonds stamppot klaar. Tja, het zijn de meest simpele dingen en gerechten die we missen, haha.

De volgende dag rijden we naar Punta Uva, waarschijnlijk ons favoriete strand hier. Het water is er mooi blauw, het zand goudgeel en de vele palmbomen maken het plaatje compleet. Af en toe komt er een verkoper langs met snacks, waar wij maar al te graag ja tegen zeggen. Kortom, weer een heerlijke dag.

Tortuguero

De ochtend daarop rijden we nog even langs Cahuita om te genieten van het strand. We vertrekken rond 10.00 weer op weg naar Tortuguero, poging nummer 2. We verwachten de boot van 13.00 te kunnen nemen, maar ook vandaag zit alles weer tegen. We komen uiteindelijk net voor 16.00 aan, net op tijd voor de laatste boot. We laten onze backpacks in de auto liggen, dus we moeten snel alle benodigdheden pakken. Terwijl we in de weer zijn met onze tassen, probeert een vrouw ons een schildpaddentour te verkopen. Tortuguero staat namelijk bekend vanwege de vele schildpadden die er te vinden zijn. Het schildpadden seizoen loopt echter tot 31 oktober en vandaag is het 1 november. We wilden in eerste instantie eigenlijk geen tour doen, maar op het laatste moment veranderen we van gedachte. Onder het mom van “we zijn er nu toch”, boeken we een tour voor diezelfde avond. Vervolgens stappen we snel de boot in en kunnen we eindelijk weer even relaxen. De boottocht naar Tortuguero duurt ongeveer anderhalf uur en is prachtig. Onderweg zien we meerdere vogels en zelfs een kaaiman.

Aangekomen in Tortuguero moeten we meelopen naar de tour office. Een man die daar werkt vertelt ons dat het seizoen sinds gister officieel gesloten is. Dat houdt in dat er geen professionele spotters meer zijn en dat we samen met een gids zelf naar schildpadden moeten zoeken. De kans dat je een schildpad ziet is daardoor een stuk kleiner. Hij vraagt of we de tour alsnog willen doen en wij antwoorden dat we toch de gok willen wagen. We moeten om 20.00 verzamelen en we moeten donkere neutrale kleding dragen. Ook moeten we muisstil zijn en mogen we geen zaklampen, mobiels of camera’s meenemen. Alles om ervoor te zorgen dat de schildpadden zo min mogelijk last hebben van ons.

Om 20.00 gaan we samen met acht andere toeristen en een gids op pad. Terwijl we met z’n allen naar het strand lopen, zien we twee buidelratten in de bomen. “Hebben we in ieder geval nog iets van wild life gezien” zeggen Walt en ik tegen elkaar. Zodra we het strand bereiken doet de gids haar speciale zaklamp met rood licht aan. Het is pikdonker, dus het is best een uitdaging om niet over takken of andere dingen te struikelen. Maar we hebben onwijs veel geluk! Al na een paar minuten lopen weet de gids, met behulp van een andere gids, een schildpad te vinden. Het is een enorme groene schildpad van bijna 1.5 meter lang. Ze is bezig met het graven van een kuil om haar eieren in te leggen. We moeten op een afstandje wachten tot ze daadwerkelijk eieren aan het leggen is. Dan zit ze namelijk in een soort trans, waardoor ze veel minder goed door heeft wat er om haar heen gebeurt. Als je voordat ze eieren legt naar haar toe loopt, bestaat de kans namelijk dat ze schrikt en terug de zee in gaat.

Zodra we het teken krijgen dat we mogen komen, lopen we stilletjes naar de schildpad toe. Wat een bijzonder moment om van dichtbij de eieren in het gat te zien vallen. Het lijken net pingpongballetjes. Zodra ze klaar is met het leggen van haar eieren, gooit ze het gat helemaal vol met zand. Dat duurt ongeveer een half uur, moet je nagaan hoe groot het gat is. Dan kruipt ze langzaam terug naar de zee en verdwijnt ze in de golven. Wat een magische avond! Eentje waarvan we geen foto's hebben, maar die ons nog lang bij zal blijven. 

De volgende ochtend zitten we al om 06.00 in een bootje samen met drie andere reizigers en een gids. Tijd om dieren te spotten! We zien, ondanks de regen, weer erg veel mooie dieren: luiaards, brulapen, kapucijnapen, kaaimannen, verschillende soorten reptielen en vogels. Toevallig vaart er ook nog een Nederlandse filmploeg langs, dus wie weet zien jullie ons nog terug op tv! 😊 De rest van de middag brengen we door op het strand, waar overal uitgekomen schildpadeieren liggen. Als we vervolgens terug naar San José rijden, steekt er een luiaard via de elektriciteitskabels de weg over. Daar moeten we natuurlijk even een foto en een filmpje van maken (zie video's).  

En dan zit onze tijd in Costa Rica er helaas alweer op. In San José leveren we met pijn in ons hart de auto in. Wat hebben we een geweldige tijd gehad samen met Nelly. Echt een luxe om, na al die ellendig lange busritten, weer een auto te hebben. Nelly was een top auto, ondanks dat ze behoorlijk wat benzine weg slurpte. Costa Rica is het perfecte land voor het huren van een auto, aangezien je zo veel meer ziet en op plekken komt waar de bussen niet heen gaan. We hebben onwijs genoten van de mooie natuur en de vele dieren. Maar nu op naar het volgende land: Panama!