Een geweldige tijd in het 'onveilige' Nicaragua

14 november 2018 - San Juan del Sur, Nicaragua

(Geschreven door Walter)

Nicaragua. Het land wat volgens vele backpackers een paradijs is, maar wat vanwege de politieke situatie een no-go zone zou zijn. We hebben erg lang getwijfeld of we wel door dit land moeten reizen. Het alternatief is om over Nicaragua heen te vliegen, direct naar Costa Rica. In de laatste paar weken in El Salvador en Honduras zijn we echter meerdere reizigers tegengekomen die de gok wel hebben gewaagd en juist erg positief waren. Hierdoor besluiten wij ook de gok te wagen en wat zijn we blij dat we dat gedaan hebben!

León

We beginnen onze reis in de stad León. Dit is een oude koloniale stad waar we in een superfijn hostel aankomen. De eigenaren (Sophie en Wouter) zijn namelijk Nederlands en Aine heeft via Facebook al veel contact gehad over de veiligheid, routes en bezienswaardigheden. Het is dan ook niet gek dat we ons direct op ons gemak voelen in het hostel. Weer lekker Nederlands lullen op z’n tijd is ook best fijn. Op de dag dat we aankomen, checken er onverwacht nog een aantal andere reizigers in. Sophie en Wouter springen bijna een gat in de lucht, want ze hebben in de afgelopen maanden nauwelijks klanten gehad.

Op aanraden van Sophie moeten we snel naar de enige rooftop bar van de stad, want de zon begint al te zakken en je schijnt er een heel fijn uitzicht over de stad te hebben. Niets is minder waar, want we hebben geluk met het weer! Ook de bar zelf is erg gezellig en onder het genot van een hapje en een Nica libre sluiten we de dag af. Een Nica libre wordt gemaakt met Flor de Caña en is dé rum van het land. En wat is die lekker zeg!

ZonsondergangNica libresDrankje erbij, hapje erbij, dikke prima!

De volgende dag besluiten we om een tour te boeken met een aantal andere gasten uit ons hostel. We gaan vandaag namelijk volcano boarden! Nu denk je vast, wat is dat? Heel simpel gezegd; op een board van een vulkaan afglijden. Allereerst worden we met een busje naar de rand van de vulkaan ‘’Cerro Negro’’ gebracht. Dit is een actieve vulkaan aan de rand van de stad en tevens de enige plek ter wereld waar je zoiets kunt doen. Hierna moeten we met ons board achter onze rug in ongeveer 45 minuten naar boven lopen. Eenmaal boven is het tijd voor wat foto’s en de instructies voor het volcano boarden. Remmen doe je met je enkels (fijn heb ik weer) en je moet vooral niet teveel naar een bepaalde kant leunen, want dan val je van je board. Na de instructies mogen we voorzichtig over de ’rand’ heen kijken en wordt iedereen meteen zenuwachtig (zie video's). “Waarom doen we dit ook alweer?” hoor ik een paar keer voorbij komen, haha. Ook wordt ons nog even leuk verteld wat er allemaal wel niet fout kan gaan en hoeveel mensen wel niet eens wat hebben gebroken. Fijn zo’n gids die de sfeer erin houdt. Nadat de Australische jongens als eerste gaan, besluiten Aine en ik als volgende te gaan. Zodra we het startsein van de gids krijgen, is het ook voor ons tijd om te gaan. We nemen zittend plaats op ons board en sjezen naar beneden. Het zwarte vulkaanzand springt op zodra ik snelheid maak. Gelukkig zijn we goed uitgerust met pak, bril en handschoenen. Aan het begin gaat Aine sneller, maar al snel weet ik haar in te halen. Zouden mijn enkels en remmen dan toch geen goede combinatie zijn, haha? Al met al is het een bizarre ervaring, maar wel eentje die we niet snel zullen vergeten!

Voor de Cerro Negro vulkaanOmhoog wandelenOmhoog wandelenOmhoog wandelenBovenop de vulkaanBovenop de vulkaanVolcano boardenVolcano boardenSexyyyStylish

In de avond kunnen we gezellig mee-eten met het gezamenlijke diner van het hostel. Vanavond is pasta-avond en dat kunnen Aine en ik natuurlijk niet afslaan! We eten en drinken heerlijk en delen leuke reisverhalen met andere reizigers. De volgende dag doen we rustig aan en bezoeken we de binnenstad van Léon. Deze stad staat bekend vanwege haar vele mooie kerken en kathedralen. De bekendste is ‘Cathederal de la Asunción’. Deze kathedraal is volledig wit, zelfs het dak waar je overheen kunt lopen. Dit levert prachtige plaatjes op en tegelijkertijd hebben we een mooi uitzicht over de stad. Daarnaast zien we veel street art in de stad, waarvan een groot deel gewijd is aan de vorige revolutie. Ook van de huidige revolutie zijn sporen zichtbaar. Zo zien we afgebrande gebouwen en kogelgaten. Verder is Léon erg rustig op het moment. Je merkt aan alles dat het er langzaam weer meer begint te leven, maar de toeristen moeten nog hun weg terug vinden naar deze fijne stad.

LeónRestanten van de revolutieLeónLeónBuitenkant van de kathedraalCathedral de la AsunciónCathedral de la AsunciónCathedral de la AsunciónCathedral de la AsunciónCathedral de la AsunciónCathedral de la AsunciónUitzicht op de stad en de vulkanen

Granada

Onze volgende bestemming is Granada, een andere koloniale stad in het land, waar normaal gesproken veel toeristen zijn. Bij aankomst checken we in bij het hostel en gaan we op pad om de stad te verkennen. We bezoeken wederom vele kerken en de kleurrijke pleintjes maken het tot een gezellig stad. Ook beklimmen we twee torens, waarvandaan je weer een mooi uitzicht hebt over de stad. Tot slot bezoeken we samen met een Amerikaanse jongen die ook in hostel slaapt een chocolade museum, waar we een hele leuke rondleiding krijgen en ik mijn moves laat zien haha (zie video's). Wel valt ons op dat er nauwelijks andere toeristen zijn, terwijl dit dé trekpleister van het land is. Door alle verhalen over burgeroorlogen en politieke onrust hebben veel reizigers hun reisplannen aangepast. De mensen staan ons dan ook vrolijk toe te zwaaien. Zij willen natuurlijk graag dat het toerisme zo snel mogelijk weer terug keert.

TorenUitzichtUitzichtUitzichtCentrale pleinBinnenin de kathedraalPleinPleinChocolade museumStampen maar..!

Op de tweede dag boeken we een tour naar de Masaya vulkaan. Dit is een vulkaan waarbij je de lava kunt zien stromen en dit lijkt ons beide erg interessant. Rond een uur of vijf in de middag worden we opgehaald en rijden we naar de toegang van het park. Niet in een busje, maar gewoon bij een random vent in de auto. Tja, zo gaat dat als er geen toeristen zijn, haha! Bij aankomst van het park begint het al te schemeren en dat zorgt er natuurlijk voor dat veel wild life actief begint te worden. Nog voordat we de toegangspoorten inrijden, schiet er een vreemde kat over de weg. De auto heeft zijn grote lichten aan waardoor we de huid van het dier goed kunnen zien. De huid bestaat uit allemaal bruine vlekken en lijkt op de huid van een jaguar of luipaard. Onze chauffeur schrikt er zelf natuurlijk ook van en begint opeens in alle opwinding “¡Tigrillo, tigrillo!” te schreeuwen! Het beest duikt snel de bosjes in en nadat we allemaal wat gekalmeerd zijn, blijkt het om een tijgerkat te gaan (zie foto van Google hieronder). De tour begint in ieder geval goed! Zodra we de auto geparkeerd hebben en uitstappen op de parkeerplaats, zien we hevige rode rookwolken boven de krater. Deze rook is natuurlijk allesbehalve goed voor je, waardoor je hier maximaal 20 minuten mag blijven, want anders kan het schadelijk zijn voor je gezondheid. De gassen die het lava produceert bevatten allemaal gifstoffen, waardoor we veel moeten hoesten. Wel kunnen we van ongeveer 100 meter hoog de lava zien stromen (zie video's). Wat een magische ervaring is dit zeg! Typisch zo'n bezienswaardigheid die niet goed uit komt op foto's, maar waar je gewoon geweest moet zijn om de schoonheid echt te kunnen waarderen. 

TijgerkatMasaya vulkaanMasaya vulkaan

Laguna de Apoyo

Als tussenstop slapen we één nachtje bij het Apoyo meer. We komen er ’s middags aan en pakken gelijk een gratis kajak van ons verblijf. Zo dobberen we lekker rond op het water. Na deze workout genieten we van de rust en de groene omgeving. Perfect om even helemaal bij te komen!

Laguna de ApoyoLaguna de ApoyoLaguna de Apoyo

Big Corn Island

Doordat Aine al veel contact heeft gehad met verschillende mensen op de ‘Nicaragua Facebook-groep’ zijn we ook op die manier in contact gekomen met Mike. Hij is mede-eigenaar van een resort op Big Corn Island. Dit is een eiland in de Caribische zee, wat deel uitmaakt van Nicaragua. Om hier te komen moet je eigenlijk vliegen of een helse 3-daagse tocht met de bus en boot afleggen. Juist omdat er zo weinig toeristen momenteel in het land zijn, kan Mike ons een hele goede deal aanbieden. Onder het motto: we zijn er nou toch, besluiten we om hierop in te gaan en de volgende drie dagen op Big Corn door te brengen. Een leuke feitje is dat dat Mike en zijn businesspartner mee hebben gedaan met het programma ‘Ik vertrek’. Voordat we naar Big Corn gaan, hebben we dit natuurlijk even bekeken en vooral veel gelachen.

Nadat we een nachtje doorbrengen in de hoofdstad Managua, vlakbij het vliegveld, vliegen we de volgende ochtend om half 7 ’s ochtends naar Big Corn. We hebben nog een tussenstop op Bluefields voordat we verder vliegen. Deze stad is vernoemd naar de Nederlandse piraat Blauwveld. Tijdens de tussenlanding horen we dat we het vliegtuig uitmoeten, want het kan nog wel even duren voordat we verder mogen vliegen. Het stormt namelijk zo hard op Big Corn dat het kleine vliegtuig niet kan landen. Er zit dus niets anders op dan wachten. Wel raar want het weer in Bluefield is zonovergoten en het ligt toch maar op 20 minuten vliegen.

Bij aankomst op Big Corn zien we de grote plassen al liggen en merken we meteen de Caribische sfeer. Engels is hier de voertaal en de bevolking lijkt meer op de Jamaicaanse bevolking dan die van Nicaragua. We checken in bij het resort. Ja, ja het resort! Het ziet er allemaal prima uit, alleen het weer wilt maar niet meewerken. Hierdoor is de zee toch iets minder blauw en is het strand net niet zo wit als op de plaatsjes. Als ons dan ook nog wordt verteld dat we niet naar het buureiland Little Corn kunnen varen, omdat er te weinig toeristen zijn balen we flink. Dat is toch dé reden dat we hierna toe zijn gekomen. Onder het motto: dan heeft het zo moeten zijn, besluiten we om lekker te gaan wandelen en het eiland verder te verkennen. Er zijn in de wijde omgeving geen toeristen te bekennen, dat betekent kilometers strand voor onszelf. Alleen hier en daar zie je wat spelende kinderen, die maar al te graag even een kijkje bij ons komen nemen. 

Big CornKrabbetjeBig CornBig CornGeen toeristen, alleen maar spelende kinderenNieuwsgierig kindje

Helaas word ik de volgende ochtend wakker met ongeveer 40 muggenbulten op alleen al mijn linkerbeen. Dit is geen goed begin van de dag. Gelukkig vertelt de receptioniste ons dat de taxi’s hier altijd 0.20 cent kosten, waar je ook maar heen wilt op het eiland. Waar we normaal gesproken geen fan zijn van de taxi’s spekken we hier menig taxichauffeur. We rijden naar alle strandjes van het eiland. Ook hebben we via ’Ik vertrek’ een hele lekkere bakkerij gevonden, waar we elke dag de meest heerlijke creaties naar binnen werken. Zo komen we onze tijd wel door.

Het schattige bakkertjeTreat yo' selfEn smullen maar!Onze patties opetenBig CornBig Corn IslandSquad

Op de laatste dag komen we wat andere toeristen tegen die net van het buureiland Little Corn zijn gekomen. Zij vertellen ons dat er helemaal niks aan is omdat 95% van de restaurants, bars, en hotels dicht zijn. Dat is dan weer fijn om te horen. Onze dagen bestaan verder uit uitrusten, eten en slapen. Ook een heerlijke cocktail op z’n tijd. Big Corn is een mooi eiland en het is bijzonder dat we alle stranden voor ons alleen hebben, maar toch missen we de levendigheid een beetje.

Goud zandstrandEnorme schelpBig Corn

De vlucht terug naar Managua is echt geweldig! We zitten in een heel klein vliegtuigje waar maar 16 passagiers in kunnen. Je kunt niet eens rechtop staan in het vliegtuig. Al kruipend bereik je je stoel, zo klein is het er haha. Aine zit op de voorste rij en kan precies meekijken met de twee piloten (zie video's). We verlaten Big Corn in de regen, maar deze vlucht maakt alles goed. Zeker een om nooit meer te vergeten!

Het vliegtuigjeSelfie in de luchtDe piloten goed in de gaten houden

Isla de Ometepe

Na onze drie dagen op Big Corn landen we in de middag weer in Managua. Even voelen we ons BN’ers want bij aankomst op de luchthaven staat de chauffeur van ons hotel ons al op te wachten met een bordje ‘’Walter and Aine’’. In Managua doen we verder niks. De hoofdstad is volgens verhalen een grauwe en in de avond vooral gevaarlijke stad. We bestellen lekker wat te eten en gaan vroeg slapen.

De volgende dag nemen we de bus en boot naar Isla de Ometepe. Dit eiland is bijzonder omdat het uit twee vulkanen bestaat en in een zoetwatermeer ligt. Maar omdat we de afgelopen maanden al veel vulkanen hebben beklommen, hebben we beide nu even geen zin om nog een vulkaan te beklimmen. Ook is het behoorlijk bewolkt, waardoor we toch geen uitzicht zouden hebben. De volgende dag huren we weer eens een scooter en rijden we het eiland rond. Vanaf bijna elk punt heb je uitzicht op één van de twee vulkanen. Het scooter rijden is weer als van ouds heerlijk en avontuurlijk, aangezien we een stukje over een landingsbaan heen moeten rijden, heel gaaf! Ook hiken we naar een waterval. Deze hike duurt drie uur, dus hebben we gelijk onze beweging weer gehad. Na een niet al te zware hike komen we aan bij de waterval waar helemaal niemand anders is. Doorweekt van het zweet ga ik met kleren en al onder de grote waterval staan. De beste manier om af te koelen al zeg ik het zelf! Na wat foto’s, keren we weer terug. Onderweg zien we nog brulapen en twee hele kleine slangen wegschieten. Op het eiland is nog meer te doen maar omdat we in de afgelopen dagen onze plannen voor Costa Rica concreet hebben gemaakt (lees: een auto gehuurd) moeten we opschieten. Op naar de laatste bestemming in Nicaragua dus.

LandingsbaanOp de landingsbaanConcepción vulkaanIsla de ometepeIsla de ometepeIsla de OmetepeNee, dat zijn geen bessen... Haha!Isla de OmetepeWatervalRegenboog

San Juan del Sur

San Juan del Sur is een dorpje aan de Grote Oceaan zoals we wel vaker hebben gezien. Erg toeristisch (voor Nicaraguaanse begrippen) met veel shops, winkels en restaurants. Waar wij normaal niet zo van dit soort plekjes zijn, heeft dit dorp wel een heel relaxte vibe. Nadat we zijn ingecheckt in ons hostel lopen we wat door de straten en lunchen we bij een van de vele restaurantjes. Als de zon begint te zakken kopen we een fles rum en cola en gaan lekker bij een van de bankjes zitten op de boulevard die uitzicht bieden op zee. De lucht begint steeds mooiere vormen en kleuren te krijgen en al proostend bekijken we een van de mooiste zonsondergangen van de afgelopen maanden. Wij kunnen ons geluk niet op! Ook eten we 's avonds heel goedkoop kreeft, voor maar €5,50!

San Juan del SurSan Juan del SurHet Jezus standbeeld bovenop een klifSan Juan del SurProost!Mooie zonsondergang

De volgende ochtend lopen we naar het 24 meter hoge Jezus standbeeld ‘Cristo de la Misericordia’. Het is een makkelijke maar steile klim omhoog, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de baai. Ook hier maken we weer de nodige foto’s voor het tijd is om Nicaragua te verlaten.

UitzichtMooie baaiSan Juan del SurJezus standbeeld

We kijken terug op een hele fijne tijd in Nicaragua. We hebben ons geen moment onveilig gevoeld en moedigen dan ook iedereen aan om zelf te gaan kijken en niet alleen het (vaak onjuiste) nieuws te geloven. Als toerist krijg je vrij weinig mee van de hele situatie. Voor de inwoners zelf is het over het algemeen onveiliger dan voor ons. We hebben in Managua wat vredige demonstraties gezien en in Léon een paar afgebrande gebouwen, maar dat was het wel. Omdat er momenteel zo weinig toeristen zijn, zijn we overal met open armen ontvangen en hebben we een goed beeld van het land gekregen. Natuurlijk betekent dit niet dat er niks aan de hand is in Nicaragua. Er is wel degelijk van alles gaande in het land, maar berichten waarin staat dat je ook overdag niet veilig over straat kunt, zijn gewoon écht niet waar. De Nicaraguanen lijden al genoeg en het gebrek aan toeristen maakt alles alleen maar erger. Voor nu kunnen we alleen maar hopen dat het snel beter gaat, want dit verdienen die lieve mensen niet. Ondertussen kijken wij uit naar ons volgende avontuur: Costa Rica! En geloof me, die wil je niet missen…

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

4 Reacties

  1. Rob:
    14 november 2018
    Meeslepend verhaal en foto's!
  2. Annelies en Jos:
    14 november 2018
    Prachtig verhaal en mooie foto's weer. Goed om te horen dat jullie je er veilig hebben gevoeld. Vooraf had ik ook zo m'n twijfels bij dit land. Mede door wat we er hier in het nieuws van meekrijgen. Het tegendeel is waar blijkt dus. Het blijft heerlijk om jullie verhalen te lezen. Geniet ervan. Kus Annelies
  3. Jolanda en paul:
    18 november 2018
    Weer genoten van jullie verhalen, nu op naar 23 Dec 😉
  4. Dorien:
    29 november 2018
    wat een fantastische reclame voor Nicaragua!