Wild life in Sri Lanka

(Geschreven door Walter)

De laatste blog over Sri Lanka!

Arugam Bay & Panama

Vanuit Ella reizen we door naar Arugam Bay, een plaatsje aan de zuidoostkust van Sri Lanka. De reis richting Arugam Bay verloopt alleen niet helemaal zoals we hopen en verandert in een avontuur op zich. Doordat we vanochtend Ella Rock hebben beklommen, is er namelijk nog maar weinig tijd over om naar Arugam Bay te gaan. Ervan uitgaande dat alle bussen ook gewoon ’s avonds rijden, beginnen we aan de eerste busrit richting het oosten. Maar al snel komen we tot de conclusie dat we de laatste bus naar Arugam Bay niet meer gaan redden die dag. Dit komt vooral doordat er in het donker wilde olifanten over de weg lopen, die nog wel eens voor ongelukken kunnen zorgen. Na wat zoeken en onderhandelen besluiten we met een lokale tuk-tuk driver in zee te gaan, die ons mee durft te nemen richting Arugam Bay (de tuk-tuk driver van ons guest house wilde ons namelijk niet meer komen ophalen omdat hij het te gevaarlijk vond!). Ingestapt en wel, rijden we eerst nog even langs het huis van de chauffeur om een mega zaklamp op te halen. Die gebruikt hij vervolgens om loslopende olifanten te spotten én ons te behoeden voor een ongeluk. Achterin de tuk-tuk, in het donker en zoekend naar wild life, voelen we ons al snel twee rangers op safari en genieten we stiekem met volle teugen. En we worden ook nog eens beloond: we zien twee wilde olifanten in een weiland langs de weg!

De volgende ochtend worden we wakker in Arugam Bay, de surfspot van Sri Lanka. De warmte is hier anders dan we gewend zijn, een stuk droger en heter (gemiddeld zo’n 38 graden). We zijn inmiddels al zo’n 3 weken op reis, maar voelen ons nog witter dan wit. Daarom besluiten we dat de komende dagen in het teken staan van bijkomen, op het strand liggen en even helemaal niks doen.

Wel komen we al snel tot de conclusie dat het hier erg toeristisch is en er naast surfen en zonnen, niet veel anders te doen is. Na twee ochtenden zonnen (in de middag is het veel te heet), besluiten we dan ook om een scooter te huren en de wijde omgeving te gaan verkennen. In de middag rijden we naar Panama (15 km verderop) want daar schijn je goed krokodillen te kunnen spotten. Eenmaal aangekomen in Panama zien we veel verschillende vogels en buffels, maar nog geen krokodillen.

Het spotten van de krokodillen is wat lastiger dan verwacht. Op internet is er nauwelijks wat te vinden over het spotten van krokodillen in Panama en we weten dan ook niet goed waar we nou precies moeten zijn. Wel duiken overal langs de weg borden op met ‘’beware of crocodiles’’ en dit zorgt toch wel voor een spannend gevoel. Gelukkig schieten wat lokale mensen ons te hulp en komen we terecht bij een klein riviertje met wat struikgewas. Om verder te kunnen dienen we een ‘’gids’’ mee te nemen, die tegen een vrijwillige donatie ons alle plekken laat zien waar de krokodillen lopen, zwemmen en slapen! Echt onwijs mooi om zo dichtbij te kunnen komen bij deze enorme beesten. En het mooiste was nog dat wij de enige toeristen waren, dus dit was nog echt een onontdekt pareltje.

Na deze mooie ervaring besluiten we een stukje om te rijden met de scooter in de hoop dat we nog wat wilde olifanten kunnen spotten. En wat een geluk, want met een prachtige zonsondergang op de achtergrond, zien we in totaal wel 10 wilde olifanten. Zowel in de buurt van een meertje, als langs de weg. Aine houdt het niet meer en springt bijna om de paar meter van de scooter af. Geweldig om zoveel olifanten gewoon in het wild te zien rondlopen. En dan zijn we nog niet eens op safari geweest! Dit zijn we echter wel van plan om te doen, namelijk in het volgende stadje: Udawalawe.

Udawalewe

Na weer ongeveer 5 uur in de bus te zitten, komen we eindelijk op de plaats van bestemming aan: Het Udawalewe National Park, voornamelijk bekend vanwege de vele olifanten die er rondlopen. Via ons guest house boeken we een safari en met een typische safari jeep worden we de volgende ochtend in alle vroegte opgehaald. De rit van het dorp naar het nationale park duurt ongeveer 30 minuten, maar we rijden nog geen 5 minuten uit het dorp en we zien de eerste wilde olifant al langs de weg. Wat een gigantische beesten om zo van dichtbij te zien!

Nadat we wat mislukte elphies (elephant selfies) gemaakt hebben besluiten we om door te rijden en komen we al snel het park binnen. Wij zitten in een 6-persoons jeep, maar gelukkig zijn Aine en ik de enige gasten, dus hebben we de auto praktisch voor ons zelf. Onze chauffeur/spotter is goed bij de les want hij spot al gauw een aantal olifanten, pauwen, toekans, arenden en wilde herten.

Na zo’n 15 minuten in het park te zijn, begint het ochtend zonnetje langzaam door te komen en zitten wij lekker voor ons uit te kijken als plotseling de jeep stopt. Er loopt een enorme olifant zo voor onze jeep langs (zie video’s). Deze ervaring zullen we niet snel vergeten, aangezien onze jeep ook de enige was die op dat moment op de weg stond. Na dit mooie avontuur volgen er al snel meer olifanten (in hordes en zelfs met kleintjes van maar een paar weken oud). Ook zien we nog verschillende soorten buffels, apen, een aantal grote vogels, krokodillen en varanen. Kortom: een fantastische ochtend!

Nadat we in de middag weer afgezet worden bij de guest house, besluiten we om direct door te reizen naar Mirissa. Onze vlucht richting Bangkok komt namelijk steeds dichterbij en we willen tijdens de resterende dagen nog zoveel mogelijk van Sri Lanka zien.

Mirissa

Van tevoren waren wij nog een beetje sceptisch over het bezoeken van Mirissa, aangezien dit een badplaats is waarbij we precies in het regenseizoen zouden aankomen. Gelukkig betekent het regenseizoen in Sri Lanka hoogstens een aantal uur flinke regen en is het de rest van de dag lekker weer. Deze mix is ideaal om nog even aan ons kleurtje te werken en dat doen wij dan ook graag. Met een mooie halfronde baai op de achtergrond, liggen wij heerlijk op een strandbedje van een van de vele strandtenten. Wel is de zee heel ruig en zijn er hele hoge golven. Dit zorgt voor wat hilarische momenten (Aine moet moeite doen om haar bikini niet te verliezen, haha). Helaas merken we pas in de middag dat we allebei erg aan het verbranden zijn, snel terug naar de guest house dus!

De volgende ochtend staan we al vroeg op, want we worden om 05.30 opgehaald door de tuk-tuk. We gaan namelijk walvissen spotten (hopen we)! De kans is vrij groot dat je de blauwe walvis hier van dichtbij ziet, aangezien hun woongebied in de buurt van Mirissa is. Wel houdt de organisatie waarmee we op pad zijn, zich aan de internationale regels en mogen we dus ook weer niet te dichtbij komen. Zo zorgen ze ervoor dat de walvissen geen last hebben van de boot. Met een man of 20 zitten we op een grote boot en terwijl de veiligheidsregels nog worden uitgelegd, varen we alvast de zee op. Wij zitten ondertussen heerlijk te genieten van een licht ontbijt (vers fruit met koffie/thee).

We hebben van tevoren een reispilletje genomen want het kan er nogal ruig aan toe gaan. En dat is maar goed ook, want na een paar minuten varen, hangen de eerste mensen al met hun hoofd buiten de boot. Nadat we ongeveer 10 km op open zee hebben gevaren, spot de bemanning de eerste walvis al, wat een enorm beest! Met staart en al duikt de walvis naar beneden, wat voor een aantal fraaie foto’s zorgt. Hierna volgen al snel meerdere blauwe walvissen en maken de fototoestellen overuren. Op het eind leren we ook nog eens hoe walvispoep eruit ziet (rood van kleur), haha! In totaal spotten we 12 blauwe walvissen en 3 zeeschildpadden! Wat een geluk hebben we weer dat we er zoveel te zien krijgen! Na 3 uur rondgevaren te hebben, besluit de kapitein om terug te keren en zitten wij met een voldaan maar ook misselijk gevoel op het dek van de boot te genieten van deze ervaring.

Teruggekomen bij de guest house doen we snel nog een dutje in de hoop dat de misselijkheid verdwijnt. Gelukkig werkt dit goed en nemen we in de middag de bus naar Galle.

Galle

In de middag komen we aan in Galle, maar doordat we beide nog heen en weer schommelen van de boottocht besluiten we om het rustig aan te doen, wat te eten en vroeg naar bed te gaan. De volgende ochtend staan we vroeg op om naar het fort van Galle te gaan, een van de bekendste overgebleven Nederlandse forten in Sri Lanka. We kunnen het goed vinden met de eigenaar/eigenaresse van ons guest house en we worden zelfs door ze afgezet bij het fort. Ook vertelt hij dat als ik donkerder was geweest, ik net op een Sri Lankaan zou lijken…. Hm ik weet niet wat ik daarvan moet vinden, haha! Helaas voelt Aine zich niet helemaal fit en gaan we alweer vroeg terug naar de guest house. Wel hebben we het geluk dat de guest house eigenaresse onze vliegtickets voor ons wilt uitprinten op haar werk, dat scheelt weer een hoop gedoe! 

Negombo

Vanuit Galle pakken we de bus naar Negombo. De bus zit propvol en in totaal doen we er wel 7 uur over om aan te komen. Dit komt doordat we dwars door Colombo (de hoofdstad) rijden en we iets meemaken wat we nog niet eerder hebben meegemaakt hier: file. Van Colombo hebben wij alleen de drukte en files meegekregen, maar we zijn beide blij dat we hier niet nog een extra dag voor hebben uitgetrokken. De stad ziet er namelijk erg grauw en vies uit. Helemaal kapot komen wij in de avond aan bij onze guest house in Negombo, zo’n 5 km van de airport vandaan. Het plan om in de avond vroeg te gaan slapen lukt niet helemaal, aangezien Aine een klein vuiltje/splintertje in haar oog heeft zitten wat er maar niet uitgaat. Ze heeft er vooral last van als ze haar ogen dicht doet en daardoor kan ze nauwelijks slapen.

Onze vlucht naar Bangkok staat gepland voor 10:30 en wij zijn netjes 3 uur van te voren aanwezig. Aine haar oog is inmiddels erg dik en rood en ze kan nauwelijks nog wat zien. We besluiten dit aan te geven bij het grondpersoneel van het vliegveld en zij vertellen ons dat er een medisch centrum aanwezig is. Nadat we toestemming krijgen van de airline om naar de medische post te gaan, worden we meegenomen door een stewardess en zien we zo een heel ander gedeelte van de luchthaven dan de gewone passagier. We mogen zelfs door de diplomaten toegang naar binnen en omzeilen zo de lange rij voor de douane. Na wat inspecties van de dokter wordt Aine haar oog meerdere keren schoongemaakt en krijgt ze een oogbad waar ze een paar minuten lang haar oog in moet houden en met haar oog moet blijven draaien. Het schoonmaken en het oogbad helpen deels. Aine heeft gelijk een stuk minder last van haar oog en het vuiltje is weliswaar minder groot, maar het zit er nog steeds. (Het vuiltje is vijf dagen later gelukkig eindelijk uit haar oog gekomen, met behulp van oogdruppels). De vlucht naar Bangkok is verder prima. We vliegen met AirAsia en het vliegtuig zit bij lange na niet vol. Zo kunnen we allebei lekker ruim op een eigen rij zitten/liggen en kan Aine wat slaap inhalen. Op naar een nieuw avontuur: Thailand!

Groetjes,

Walt & On