Rum & sigaren in Cuba

(Geschreven door Aine)

Havana

We nemen afscheid van Lisan en stappen in het vliegtuig naar Havana; op naar Cuba! Cuba is een apart land en vraagt om meer uitleg dan andere landen. Zorg dus dat je goed wakker bent tijdens het lezen van deze blog. Ben je dat niet? Drink dan eerst maar even een kop koffie 😉.

We beginnen onze reis door Cuba in Havana. Eenmaal aangekomen, pinnen we geld en nemen we een taxi naar onze casa particular. Casas particulares zijn dé manier van overnachten hier. Je slaapt in het huis van een Cubaan die een of meerdere kamers over heeft. Vaak kun je er ook prima eten, tegen extra betaling uiteraard.  

Als we bij onze ‘casa’ aankomen, worden we warm ontvangen met een fruitsapje. Qua Spaans is het wel echt even omschakelen. Zo kunnen we de moeder van het gezin amper verstaan vanwege haar zware accent. Gelukkig praat haar zoon wat duidelijker en leren we al snel waar we op moeten letten als moeders wat tegen ons zegt. Zo wordt de letter ‘s’ vrijwel altijd ingeslikt en praat ze ongekend snel. Behalve het welkomstpraatje worden we uiteraard ook ingelicht over de opties om daar te eten en tours/transport te boeken. Iets wat we al snel leren, is dat Cubanen namelijk dol zijn op geld. Veel mensen proberen op de meest creatieve manieren wat bij te verdienen. En dit gaat niet altijd op een eerlijke manier. Een veelvoorkomende truc is te weinig geld teruggeven aan nietsvermoedende toeristen. In Cuba heb je namelijk twee munteenheden: de CUC (voornamelijk voor toeristen) en de CUP (bedoeld voor de Cubanen zelf). De CUC staat ongeveer gelijk aan de dollar, maar 1 CUC is 24 CUP. Als je bijvoorbeeld 5 CUC hoort terug te krijgen, maar je krijgt maar 5 CUP terug, dan krijg je in plaats van 5 dollar maar zo’n 20 cent terug (volg je het nog?). Een behoorlijk verschil! En sommige briefjes lijken ook nog eens behoorlijk op elkaar. Gelukkig zijn de twee munteenheden wel makkelijk uit elkaar te halen als je weet waar je op moet letten. Op CUC briefjes staan namelijk monumenten afgebeeld en op de CUP briefjes staan personen afgebeeld.  

Tijdens onze eerste dag in Cuba lopen we wat rond door de stad en gaan we op zoek naar internet. Je hebt hier namelijk niet overal wifi zoals in Mexico wel het geval is. Vaak zijn er bepaalde punten waar je internet hebt, bijvoorbeeld bij een park of pleintje. Deze plekken zijn niet moeilijk te herkennen, aangezien iedereen hier op zijn of haar mobiel zit. Je hebt vervolgens een kaartje nodig zodat je kunt inloggen op het netwerk. Een kaartje kost 1 CUC voor een uur. We zoeken snel wat informatie op voor een aantal bestemmingen en lopen vervolgens terug naar onze casa. Onderweg gaat mijn teenslipper kapot. Het stukje tussen mijn tenen breekt af, waardoor ik er niet meer op kan lopen. Maar niet getreurd; het zou Cuba niet zijn als er niet gauw een creatieve oplossing wordt bedacht door iemand. Een oude man rent zijn huis in en komt terug met een paperclip. Zo maakt hij het afgebroken stukje weer vast, waardoor ik verder kan lopen, yesss! 😊       

De volgende dag staan we vroeg op om wat highlights van de stad te zien. Onze casa bevindt zich in Centro Habana, een wat ‘ruigere’ wijk. Hier zie je dan ook vrijwel geen toeristen. Wat je hier wel veel hebt zijn lokale eettentjes waar je heel goedkoop kunt eten, het zogenaamde ‘peso food’. Peso food bestaat vrijwel alleen maar uit broodjes, pasta of pizza en wordt betaald met de CUP (lokale munt). Voor maar 2 CUP (0.08 cent) heb je al een broodje en voor 10 CUP (0.40 cent) pasta of pizza. Ontzettend goedkoop dus! Het is wel aan te raden om hier met CUP te betalen, want als je met CUC betaalt krijg je vaak niet (genoeg) wisselgeld terug. Gelukkig hebben wij al wat CUP kunnen bemachtigen. Niet heel moeilijk, je betaalt gewoon ergens met CUC en vraagt vervolgens of je het wisselgeld in CUP terug kunt krijgen. Daar doen ze nooit moeilijk over. Door eten of transport te betalen met de CUP kun je in Cuba, wat vooral bekend staat als vrij prijzige bestemming, dus enorm veel geld besparen. Eerlijk toegegeven, het peso food is niet bepaald hoogstaand. Wij wisselen dus veel af. Als ontbijt en lunch eten we vaak peso food en ’s avonds gaan we dan uiteten (zo’n 3 – 5 CUC per maaltijd).   

Havana is verder een leuke stad! We bezoeken het Capitool, de Obispo (oude winkelstraat) en Habana 1791 (een oude parfumerie). Onderweg zien we veel mooie parkjes en pleintjes die vrijwel allemaal vernoemd zijn naar Fidel Castro, Ernesto ‘Che’ Guevara, maar vooral naar Jose Marti. Verder bezoeken we twee musea. Het eerste museum gaat over de revolutie, erg interessant! Vervolgens bezoeken we het Havana rum museum. Hier leren we uiteraard meer over rum en mogen we gelukkig ook nog even proeven. We eindigen de dag bij de Malécon, een lange boulevard waar je veel mooie oldtimers kunt spotten.  

Viñales

Onze volgende bestemming is Viñales. De bus zit helaas al vol, dus moeten we een colectivo (gedeelde taxi) nemen. Na even onderhandelen mogen we mee voor een prima prijs. Er zijn alleen nog niet genoeg mensen om te vertrekken, dus we moeten even wachten. Na een aantal minuten komen er twee Argentijnen aan. Ze vragen aan ons of we een colectivo met hen willen delen. Prima, zij praten Spaans dus kunnen de prijs vast nog meer naar beneden krijgen denken we. Dat laatste blijkt niet het geval, de prijs schiet om de een of andere gekke reden juist omhoog. Eerst wilde de chauffeur ons nog voor 15 CUC per persoon meenemen, maar nu wil hij opeens 25 CUC per persoon. Dat vinden we allemaal teveel, dus moeten wij nu op z’n Cubaans ‘out of the box’ denken. De bus zit vol, alle taxichauffeurs werken samen en willen minstens 25 CUC per persoon, dus welke optie blijft er nog over? Juist, gewoon een willekeurig iemand op straat vinden. Al snel vinden we een man die ons wel wil brengen. Geld is immers geld. Wel moeten we met de man een andere plek afspreken waar wij in de auto stappen. De bewaker van het busstation houdt ons namelijk goed in de gaten en de man is bang dat hij de politie belt. We spreken af bij een verlaten terrein en zo zitten we vijf minuten later met zijn allen in de auto. Missie geslaagd!

Aangekomen in Viñales vinden we al snel een fijne casa. We zetten onze spullen in de kamer en gaan dan lunchen bij een restaurantje. Het eten in Cuba is over het algemeen niet geweldig, maar tot nu toe eten we eigenlijk best lekker. Wel vaak hetzelfde: vlees/vis, rijst met bonen en salade. Ook is het een opgave om water te vinden aangezien de supermarkt niks meer heeft. Supermarkten zijn hier trouwens best zeldzaam en als je er eindelijk een vindt, zijn lang niet alle schappen gevuld. Daarentegen is er aan rum geen tekort. Vaak bestaat de halve supermarkt uit flessen rum, haha! En rum is hier echt ontzettend goedkoop! Tijdens onze reis door Cuba drinken we eigenlijk elke dag wel een mojito, cuba libre of daiquiri. Heerlijk! En vaak blijft het niet bij één drankje. Zo ook vanavond niet, want we leren ‘s middags twee Mexicaanse en twee Franse meiden kennen en spreken af om vanavond wat te gaan drinken. Voordat we met de meiden afspreken, gaan Walt en ik met z’n tweeën naar het centrale plein van Viñales. Er hangt een gezellige sfeer en Walt en ik gooien de ene na de andere cocktail naar achter. Uiteraard valt de stroom nog even uit, iets wat hier vaak voorkomt. Maar cocktails drinken met enkel kaarslicht heeft eigenlijk ook wel wat. Even later schuiven de vier andere meiden ook aan. Het is zo gezellig dat we besluiten om met z’n allen uit te gaan. Walt en ik doen ons best wat salsa-pasjes te leren, maar bij de Cubanen vallen we helemaal in het niet. Wat kunnen die dansen zeg, ongelofelijk! Na een hele leuke nacht gaan we weer terug naar onze kamer om nog wat slaap te pakken. Morgen staat er namelijk een tour op de planning.

Als ik de volgende ochtend wakker word, voel ik me allesbehalve goed. In eerste instantie denk ik last te hebben van een kater, maar dat blijkt toch niet het geval te zijn. De komende twee dagen is de wc helaas mijn grote vriend. De tour schuiven we een paar dagen op. Tijdens de tour verplaats je je namelijk per paard, iets wat ik nu niet bepaald zie zitten. Gelukkig voel ik me twee dagen later weer wat beter. Laat dat paardrijden maar beginnen! Eigenlijk ben ik helemaal niet van de paarden, maar ja je moet alles een keer proberen in het leven he 😉. Walt z’n paard heet Papucho en die van mij heet Coco Loco. Het begint al gelijk goed, want Walt z’n paard stopt om de paar minuten om te poepen en/of plassen. Echt het perfecte paard voor Walt, haha! Het paardrijden vind ik maar niks, ik heb medelijden met die arme beestjes dat ze ons moeten dragen met dit warme weer. Na een halfuurtje spring ik van het paard omdat ik bijna flauw val, toch nog niet helemaal 100% beter. Nee, het paardrijden is niet echt mijn ding, maar de omgeving is wel echt prachtig (zie video's). We bevinden ons in een mooie vallei en rijden langs verschillende soorten plantages. We maken een stop bij een tabaksplantage en zien hoe sigaren gemaakt worden. Uiteraard mogen we ook even een hijs nemen en krijgt Walt nog een extra sigaar mee voor thuis. Ook stoppen we nog bij een koffieplantage, waar we koffie en rum mogen proeven. Leuk dagje!

De volgende dag maken we een dagtrip naar Cayo Jutías, een eilandje in de buurt van Viñales. Voordat we kunnen relaxen, moeten we wel eerst even twee uur afzien tijdens de rit. De weg zit namelijk vol met gaten, dus we slingeren alle kanten op. Wel is het een hele ervaring om in zo’n oude oldtimer te zitten. De chauffeur moet de auto aan de praat zien te krijgen door twee draadjes tegen elkaar aan te houden, haha. Gelukkig is de rit het zeker waard. Cayo Jutías is echt prachtig en er is bijna niemand, ideaal (zie video's)! Er zijn dan ook vrijwel geen restaurantjes te vinden hier. Gelukkig loopt er een man rond die verse vis van de bbq verkoopt. Zodra hij ons eten komt brengen, lopen we naar het water en lunchen we met onze voeten in het water. Echt een perfecte dag! Als we weer terug in Viñales zijn, proberen we weer gebruik te maken van het internet. Dat lukt alleen niet, want de verbinding is te slecht. De hierop volgende weken zijn we dan ook volledig offline, aangezien het internet nergens meer werkt. 

Playa Larga

Onze volgende bestemming is Playa Larga, gelegen aan de varkensbaai. Playa Larga is een schattig dorpje, maar het strand valt behoorlijk tegen na Cayo Jutías. Het is er erg druk met locals en het water is haast bruin (niet goed te zien op de foto’s). We besluiten hier maar twee nachten te blijven. We lezen een boek, doen wat kaartspelletjes en drinken vooral weer veel cocktails.

Cienfuegos

Vanaf Playa Larga pakken we een colectivo naar Cienfuegos. Het is er bloedheet, dus we gaan pas in de namiddag op pad. We bezoeken het centrale plein waar wat mooie gebouwen te vinden zijn en de Reina begraafplaats. We roken de sigaar die we gekregen hebben onder het genot van een mojito en maken de nodige foto’s. Je kunt Cuba natuurlijk niet verlaten zonder een sigarenfoto, haha. ’s Avonds lopen we de boulevard helemaal af en bekijken we de zonsondergang. Daarna eten we op een dakterras waar je een mooi uitzicht hebt over de stad. Cienfuegos is leuk voor een dagje, maar dan hebben we het ook wel weer gezien.

            ​

Trinidad

Vandaag pakken we voor het eerst de bus. Prima rit, maar wel een die ons zal bijblijven. Halverwege staat de chauffeur namelijk op en wisselt hij al staand van plek met de man die naast hem zit. En dit terwijl we zo’n 80 km/u rijden over een slechte weg. Na de wisseltruc kan de eerste chauffeur lekker op z’n gemakje wat eten, haha.

Trinidad is heel toeristisch, maar wel erg schattig vanwege alle gekleurde huisjes en oldtimers. Onze casa is ook nog eens fantastisch, dus we vinden het gelijk leuk hier. ’s Avonds gaan we voor ons doen heel luxe uiteten, heerlijk! Ook bestellen we een canchánchara, een cocktail waar Trinidad om bekend staat. Het drankje wordt in een soort kleine bloempot geserveerd en bestaat uit rum, honing, limoen, water en ijs. Erg lekker! Daarna drinken we nog wat mojitos op de trappen bij het centrale plein, een gezellige plek waar elke avond veel mensen samenkomen.   

         ​

De volgende ochtend huren we twee fietsen om naar Playa Ancón te gaan. Het strand ligt 12 km van Trinidad vandaan. Het is een mooie fietstocht en we genieten ervan om weer even op een fiets te zitten (zie video's). Tja, we mogen dan al een hele tijd weg zijn uit Nederland, maar dat fietsen blijft er toch inzitten. Je bent een Nederlander of niet hé, haha. Cuba kent vrijwel geen reclame, maar onderweg komen we wel hier en daar wat borden tegen met teksten als ‘Patria o muerte’ (vaderland of dood). Dit soort borden zie je vaak langs wegen staan.

Het strand van Playa Ancón is erg mooi. Wel redelijk wat mensen, maar niet op een storende manier. We vertoeven de hele dag onder een palmboom, aangezien onze zonnebrandcrème op is. En zonnebrandcrème is hier vrijwel niet verkrijgbaar hebben we gehoord. We doen dan ook niet eens moeite om ernaar op zoek te gaan. Binnen een paar dagen zijn we weer in Mexico, waar het overal te koop is.   

   ​  

De volgende dag willen we per trein naar de ‘Valley of the sugar mills’ gaan, een plek waar vroeger veel rietsuiker werd verbouwd en waar vele slaven werkten. De trein blijkt alleen al een paar dagen kapot te zijn, dus moeten we wat anders bedenken. Naast ons staan nog drie toeristen te wachten en al snel raken we aan de praat. We besluiten een taxi te delen en onze eigen tour te maken, uiteindelijk zelfs goedkoper dan de trein. Stop 1 is een mooi uitkijkpunt. Stop 2 is een toren waarvandaan de slaven op de plantages vroeger in de gaten werden gehouden. De laatste stop is een rietsuikerfabriek. We hebben een leuke dag en kunnen het erg goed vinden met het andere stel: Marcel, een Zwitserse jongen en Maria, een Oekraïense meid. We spreken af om ’s avonds naar de radiotoren te lopen en wat te gaan drinken. Vanaf de radiotoren hebben we een heel mooi uitzicht over de stad en zien we een prachtige zonsondergang. We sluiten de avond af met cancháncharas, mmm! Ook spreken we af om morgen een taxi te delen en naar een waterval te gaan.

Om 7.30 uur ’s ochtends stappen we met z’n vieren de taxi in. We stoppen eerst bij een uitkijkpunt en rijden dan verder naar de waterval. Althans, de plek waar de wandeling naar de waterval begint. Je moet namelijk eerst nog zo’n 40 minuten wandelen voordat je de waterval bereikt. Ons vroege opstaan wordt beloond, want de parkwachter ligt blijkbaar nog in zijn bed, waardoor we in totaal 20 CUC besparen. Ook hebben we de waterval helemaal voor ons alleen. Het is een prachtige plek en het water is heerlijk verkoelend (zie video's). Na dit bezoek brengen wij de dag door in onze casa. Het is hier overdag namelijk bloedheet, zo’n 40 graden. Pas rond een uur of 16.00 komen we weer tot leven. ’s Avonds gaan we samen met Marcel en Maria een hapje eten, weer erg gezellig!

     ​ 

Santa Clara

Vandaag pakken we de bus naar Santa Clara. Overdag lopen we wat door de stad, maar al gauw begint het te regenen. Snel terug naar onze casa. Marcel en Maria zijn ook in Santa Clara en dus gaan we ’s avonds weer met z’n vieren uit eten. We eten erg lekker en goedkoop. Santa Clara is niet erg toeristisch, dus het is hier heel makkelijk om goedkope restaurants te vinden.

Het thema van de volgende dag is Ernesto ‘Che’ Guevara. We bezoeken het mausoleum, een nagedachtenis aan hem. Het pleintje, het enorme monument en het museum zijn allemaal aan Che gewijd. Stiekem moeten we best wel lachen om het museum. Het ligt vol met allerlei gebruiksvoorwerpen die ooit van Che waren. Een fles waaruit hij heeft gedronken, een schaakbord waarmee hij speelde en zijn radio zijn een aantal voorbeelden. Noem een willekeurig voorwerp en je vindt het er. Er ligt zelfs een perzikpit met zijn hoofd erin gegraveerd, haha!

               ​

’s Avonds spreken we voor de laatste keer met Marcel en Maria af. We eten wat en gaan dan naar het plaatselijke carnavalfeest (meer een soort kermis). We zijn de enige aanwezige toeristen, dus we worden behoorlijk aangekeken. Mojitos kosten er €0.35 cent, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Terwijl we een drankje nuttigen, kijken we vol verbazing naar alle attracties hier, die op het punt staan uit elkaar te vallen. We lopen nog wat rondjes en nemen dan helaas afscheid van onze nieuwe vrienden. We zijn zo’n 10 keer uitgenodigd om naar Zwitserland te komen, dus wie weet wordt dat onze volgende reis. Moeten we alleen wel even geduld hebben, want Marcel en Maria gaan ook voor langere tijd reizen en zijn pas net begonnen.

Havana

Na Santa Clara gaan we weer terug naar Havana, waar we onze reis ook begonnen. Cuba is een apart maar interessant land. Vooral de manier waarop de mensen hier leven en denken is onwijs interessant. We hebben genoten van de cultuur, alle cocktails en het straatbeeld (oude mannen met enorme sigaren en rondrijdende oldtimers). Toch heeft Cuba niet ons hart gestolen. Het land heeft geen hele bijzondere bezienswaardigheden, je moet vooral naar Cuba gaan voor de cultuur. Qua cultuur stelt het land gelukkig niet teleur, allesbehalve zelfs. Hetgeen wat ons vooral is tegengevallen zijn de mensen. Mensen in dienst van de overheid krijgen ongeacht hun prestatie toch wel betaald, iets wat natuurlijk niet bepaald motiveert. Je moet  niet verwachten goede service te krijgen bij bijvoorbeeld het busstation. Ook zijn veel mensen hier aardig zolang ze wat aan je verdienen. Ze zien toeristen als lopende pinautomaten. Probeer je low budget te reizen zoals wij doen, dan zul je merken dat de vriendelijkheid heel snel kan omslaan. We hebben regelmatig stevig onderhandeld en uiteindelijk kregen we dan ook onze zin, maar was de persoon in kwestie alles behalve blij met ons. Tja, kunnen wij er wat aan doen dan de gemiddelde toerist veel te veel betaald?! Gelukkig hebben we natuurlijk ook oprechte en lieve Cubanen ontmoet. Jammer dat de rest ons beeld een beetje heeft verpest. Begrijp me niet verkeerd, we hebben het zeker naar ons zin gehad hier. Cuba is alleen niet onze favoriet. Maar goed, we hebben tijdens deze reis inmiddels al 18 landen bezocht en dat kunnen natuurlijk niet allemaal favorieten zijn. 😊