Going slow in Mexico & Belize

(Geschreven door Walter)

Cancún

We verlaten Cuba en arriveren na een korte vlucht weer in Cancún (Mexico). De vlucht verloopt soepel, maar we knijpen ‘m wel een beetje aangezien we geen doorvlucht vanuit Mexico hebben. Gelukkig is er niets aan de hand en lopen we met een pokerface door de douane heen.😊

Ja daar zijn we dan weer eindelijk. Het land dat ons hart toch wel een beetje heeft gestolen: Mexico. Het eten, de cultuur, het weer, de mensen … en hebben we het al gehad over het eten?

Isla Mujeres

Eenmaal de luchthaven uit pakken we de aeropuerto-bus naar het centrale busstation van Cancún. Hier vlakbij zit een grote supermarkt die we nog kennen van een paar weken geleden, toen we hier met Lisanne waren. We halen allerlei lekkere dingen: croissantjes, chocoladebroodjes, donuts, noem maar op. Je zou bijna zeggen dat we in Cuba niet zo lekker gegeten hebben…

Hierna pakken we een taxi naar de haven, waar de boot ons al staat op te wachten naar Isla Mujeres. Isla Mujeres is een eiland voor de kust van Cancún en staat vooral bekend om haar mooie stranden en helderblauwe water. Alhoewel je voor het strand hier zeker goed zit, is dit ook een van de favoriete vakantiebestemmingen van menig Amerikaan, waardoor het er erg druk aan voelt. Na het inchecken in ons hostel trekken we onze badpakken aan en gaan snel naar het strand. Na een tijdje vinden we een rustig stukje op het strand. En eerlijk toegegeven, het azuurblauwe water doet niet onder voor sommige Aziatische plekken waar we tijdens onze reis zijn geweest. We vermaken ons dan ook maar al te graag door te bedenken welke stranden het mooiste waren, haha!

In de komende dagen eten we alleen maar Mexicaans en doen we lekker rustig aan. Van Isla Mujeres zien we verder weinig, maar heel eerlijk gezegd maakt dat ons nu ook even niet zo veel uit. Tijdens het relaxen hebben we natuurlijk alle tijd om de planning voor de komende dagen (of weken) te maken en dat doen we dan ook. Omdat we al heel veel van de Mexicaanse kust met Lisanne hebben gezien, komen we al snel tot de conclusie dat dit onze laatste dagen in Mexico zullen zijn. Enigszins geschrokken van het feit dat we ons fijne Mexico alweer zo snel gaan verlaten, bekijken we de optie om naar het eiland Cozumel te gaan. Na wat speurwerk vinden we een leuk hostel. Dat valt trouwens nog niet mee, want de prijzen zijn hier beduidend hoger dan in de rest van Mexico. Maar onze drang naar nog meer taco’s, burrito’s en quesadillas kunnen we nog niet weerstaan.

Cozumel

Om van Isla Mujeres naar Cozumel te gaan, moet je wel nog even een kleine wereldreis maken. Eerst pak je de boot van Isla Mujeres naar Cancún, dan per taxi naar het busstation, vervolgens de bus pakken richting Playa del Carmen en als laatste weer de boot pakken naar Cozumel. Het is een drukke middag, maar we zijn blij als we eindelijk op Cozumel aankomen.  

Van Cozumel weten we allebei niet heel veel, maar nadat we ons wat inlezen, komen we erachter dat dit eiland ideaal is om per scooter te ontdekken. Dat klinkt ons natuurlijk als muziek in de oren, want sinds Maleisië hebben we niet meer op een scooter gezeten. De volgende dag huren we dan ook snel een scooter. Vervolgens slaan we wat dingen in bij de supermarkt en gaan we lekker op pad. We rijden een rondje rondom het eiland via de kustweg. Het uitzicht is gaaf, maar zodra we aan de andere kant van het eiland komen, zien we weer hele hopen zeewier op het strand liggen. Blijkbaar zitten wij met ons hostel aan de goede kant van het eiland, daar waar de zee het zeewier niet mee sleurt. We stoppen om de zoveel minuten om wat foto’s te maken en we voelen ons geweldig. Wat hebben we dit gemist. Op een gegeven moment rijden we op een verlaten weg en schiet er opeens een beest voor ons lang. Het lijkt op een bruine wasbeer, maar het blijkt achteraf een neusbeertje (coatis) te zijn. Onze Onnie Vonk wordt natuurlijk direct razend enthousiast en houdt het bijna niet meer als er later nog drie exemplaren te zien zijn. Grappig feitje is dat deze bepaalde soort neusbeertjes alleen leven op het Mexicaanse eiland Cozumel!

Playa del Carmen

We besluiten na de lange scooterrit weer terug naar Playa del Carmen te gaan om nog wat inkopen te doen. Ze hebben hier van die grote warenhuizen vol met kleren, artikelen en eten dus daar zijn wel even zoet. Wel voelt het heel apart om hier zonder Lisanne rond te lopen.

De volgende dag staat er vrij weinig op de planning, dus struinen we de winkelstraten af en bezoeken we een lekker koffietentje waar we wat relaxen. We eten voor de laatste keer heerlijke quesedilla’s en nemen dan ’s avonds de nachtbus naar Belize, ons volgende land. De busrit duurt zo’n 8 uur in totaal, maar om een uur of 4 ’s nachts moeten we de bus uit voor de douane. Van tevoren hebben we ons ingelezen over deze grensovergang en het schijnt dat het douanepersoneel nietsvermoedende toeristen oplicht door om een exit-fee te vragen. Deze exit-fee bedraagt  omgerekend zo’n 25 euro per persoon. Dit bedrag zit echter meestal al verwerkt in je vliegticketbelasting en hoef je dus helemaal niet te betalen. Uiteraard willen we proberen ons hier onderuit te praten, scheelt ons toch weer 50 euro. Eenmaal aangekomen in het kantoortje van de douane zit er één officier die ons aankijkt en direct vertelt dat we moeten betalen. Nou dan moet hij net ons hebben, want na 10 minuten heen en weer argumenteren, verlaten we het douanekantoortje weer zonder maar ook iets betaald te hebben. Mooi denken we, snel weer terug de bus in en verder slapen!

Caye Caulker

Om een uur of 7 in de ochtend arriveren we op het busstation van Belize City (de hoofdstad van Belize). Dit is niet de leukste stad van Belize, dus pakken we samen met twee Ierse meiden de taxi naar de haven. We willen namelijk naar Caye Caulker, hét backpacker eiland voor de kust van Belize. Na een turbulente boottrip van ongeveer een uur komen we aan op het eiland. Bij aankomst voelt het alsof we in Jamaica zijn beland wat we zien overal Rastafari ’s en andere creatieve kapsels lopen en horen alleen maar Bob Marley door de speakers. Dit gevoel wordt versterkt zodra Aine haar linkervoet aan wal zet, want direct wordt haar wiet en ‘witte sneeuw’ aangeboden… Welkom in Caye Caulker zullen we maar zeggen! We komen helaas wel aan in de stromende regen en moeten wachten op onze backpacks die met de volgende boot pas meekomen. Dan maar een fry jack eten, een typisch gerecht hier (soort gefrituurde dikke tortilla gevuld met wat je maar wilt). We checken in bij het hostel en gaan vervolgens snel naar buiten. Het is inmiddels helemaal opgeklaard en echt bloedheet. We lopen over het eiland, nemen foto’s en genieten aan de rand van de zee terwijl we met een Amerikaans stel in gesprek raken. Ook boeken we een snorkeltour voor de volgende dag.

De officiële taal in Belize is trouwens Engels, dus communiceren is hier heel makkelijk. Oook wel eens fijn voor een keer. We horen mensen echter niet vaak Engels tegen elkaar praten. Vaak praten ze Spaans of andere talen zoals Creools of Garifuna. Wel hele aardige mensen overal, alleen kun je niet over het eiland lopen zonder minstens één keer drugs aangeboden te krijgen, haha. Het eiland zelf is overigens erg mooi. De zee heeft hier overal weer een andere kleur lijkt wel! Verder is Caye Caulker vooral een heel relaxt klein eiland. Geen wonder dat het motto hier ‘Go Slow’ is (een motto dat mij wel aanspreekt). Wel lijken alle toeristen op het eiland Nederlands te zijn. We leren een Nederlandse jongen kennen en gaan samen met hem wat eten en de zonsondergang bekijken. Terwijl we aan de waterrand staan, zien we veel vissen en een gigantische rog voorbij zwemmen. Dat belooft wat voor morgen!

De volgende ochtend is het zover. Iets waar we ons al heel lang op verhogen: snorkelen in Belize. Belize kent namelijk het op één na grootste onderwater rif ter wereld (na Australië). De snorkeltour is dan ook een voltreffer! We zien onwijs veel mooie en grote vissen, drie schildpadden, twee murenen, ontelbaar veel roggen (drie verschillende soorten), zusterhaaien (sommigen van bijna 2 meter lang), mooi koraal, een scheepswrak, zeepaardjes én de zeekoe (zie video's). En voor die laatste deden we eigenlijk de hele tour. Belize staat immers bekend om de zeekoeien, dus die moesten we gewoon zien. Uiteraard is het van tevoren niet vast te stellen of je deze dieren zult zien, want het blijft toch de natuur. We zijn dan ook door het dolle heen als we deze knoepert voorbij zien komen. De zeekoe zelf lijkt op een groot exemplaar van een zeehond, maar het blijkt dat ze het nauwst verwant zijn aan de olifant. We kunnen beide wel stellen dat dit de mooiste snorkeltrip is geweest die we tot nu toe hebben gedaan. We sluiten de dag moe maar voldaan af met een zonsondergang en kletsen daarna nog tot in de late uurtjes met twee Nederlandse meiden.

San Ignacio

Nadat we de snorkeltour hebben gedaan op Caye Caulker is er niet veel meer over wat we nog willen doen het op eiland. Belize is trouwens erg duur in vergelijking met de omliggende landen, laat staan met Azië. Zo betalen we voor een tour makkelijk tussen de 50 en 150 dollar per persoon. Dit is ons iets te gortig en om deze reden zien we dan ook af van een aantal tussenstops. We rijden in een keer door naar het grensplaatsje San Ignacio (grenst aan Guatemala). Dit doen we trouwens per chickenbus: oude Amerikaanse schoolbussen en dé manier om je goedkoop te verplaatsen.

We komen aan het eind van de middag aan en voelen gelijk dat het klimaat hier een stuk aangenamer is dan in Caye Caulker. ’s Avonds drinkt Aine een ‘panty ripper’, dit is een typisch drankje in Belize gemaakt van ananassap en kokos rum, erg lekker! Ik hou het bij een biertje, proost!

De volgende dag pakken we de chickenbus naar de Xunantunich ruïnes. Zodra we de bus uitstappen, moeten we per veerpont naar de overkant van de rivier toe. Vervolgens is het nog even lopen voordat je de ruïnes bereikt. Voordat we het complex oplopen, zien we allemaal brulapen in een boom zitten. Ook hier weer wordt Onnie Vonk helemaal enthousiast en staat ze al gauw een halfuur naar de apen te kijken. Uiteindelijk krijg ik haar toch nog meegesleurd om naar de ruïnes te kijken. Het ruïne complex is erg mooi en er is bijna niemand. Vanaf de piramide heb je een mooi uitzicht over de jungle. ’s Middags eten we wat lokale gerechten en zijn we net op tijd terug in de kamer, voordat het met bakken uit de lucht komt.

        ​   

De volgende dag is onze laatste volle dag in Belize alweer aangebroken. We staan vroeg op om naar de Cahal Pech ruïnes te lopen, die liggen namelijk erg dichtbij San Ignacio zelf, waardoor we niet de bus hoeven te pakken. Net voordat we daar aankomen begint het weer te regenen. Waarschijnlijk mede dankzij het slechte weer zijn wij de enige hier, op één familie na. We zien meerdere agouti’s, een bepaald soort knaagdier dat wat weg heeft van een enorme cavia. Wat leuk is aan dit complex, is dat je overal nog op kunt klimmen en lopen omdat het er totaal niet toeristisch is. Alleen wel jammer van de regen.

   ​  

In totaal zijn we een weekje in Belize geweest. Erg kort voor ons doen, maar we hebben toch erg genoten van onze tijd hier. De relaxte sfeer, de aardige mensen en de mooie natuur. Ja, Belize is inderdaad niet bepaald goedkoop, maar absoluut een aanrader! Aine roept altijd al dat ze naar Jamaica wil en nu wil ze alleen nog maar liever daarheen, haha. Wie weet gaan we daar over een paar jaar wel heen. Voor nu reizen we verder over land naar Guatemala. Ook een land waar we onwijs naar uitkijken. Daarover gauw meer!