Onze eerste kennismaking met het vriendelijke Sri Lanka

(Geschreven door Aine)

Sorry dat de reisblog zo lang is geworden. Ik ben altijd al slecht geweest in samenvatten... Nog even ter info: bovenaan in de blauwe balk kun je op 'kaart' klikken zodat je precies ziet welke route we tot nu toe hebben afgelegd. Bij 'video's' staan een paar filmpjes, aangezien ik die hier niet kan toevoegen. En bij 'foto's' kun je aan de titel zien wat je nou eigenlijk ziet. Vergeet je niet aan te melden voor de mailinglijst om op de hoogte van onze avonturen te blijven. Veel lees plezier! 😊

Kiev

De grote reis begint op 4 september als wij van Düsseldorf naar Kiev vliegen. Daar moeten we 16 uur wachten op de volgende vlucht naar Colombo. Het is een prima vlucht van zo’n 3 uur waarin we al gelijk onze eerst vriend maken. Peter, een Duitse man, kletst namelijk de oren van mijn hoofd over alle reizen die hij maakt voor zijn werk. Hij laat foto’s zien van verschillende landen en tussendoor komen er ook nog per ongeluk twee foto’s van naakte vrouwen langs… Rond 18.00 komen wij aan in Kiev en ben ik blij dat ik eindelijk weer even wat rust heb haha! We hebben van tevoren al een kamer in Kiev geboekt aangezien de vlucht naar Colombo pas de volgende ochtend is. Met de bus rijden we van het vliegveld naar Pivdennyi, het centrale treinstation van Kiev. Vanaf daar is het maar een paar minuutjes lopen naar het hostel. De kamer is simpel, maar ziet er prima uit. ’s Avonds eten we bij een soort buffetrestaurant. Geen idee wat we nou allemaal eten, maar het is in ieder geval erg lekker. Na het eten lopen we nog even rond door de stad en gaan daarna naar bed.

De volgende ochtend gaat de wekker alweer om 06.30. Om uit te kunnen checken moeten we wel eerst even de medewerkster van het hostel wakker maken die op een bank naast de receptie ligt te slapen, leuke 24-uurs receptie. Vervolgens pakken we de bus terug naar het vliegveld waar ons vliegtuig om 10.40 vertrekt. We vliegen met Ukraine International Airlines, een maatschappij waar we niet echt hele positieve dingen over lezen… Maar de vlucht bevalt ons eigenlijk best goed! We hebben goede stoelen met veel beenruimte en het eten is ook prima.  

Negombo

Aangekomen in Colombo, brengt een taxi ons naar Negombo waar wij een kamer bij een guest house hebben geboekt. Negombo ligt namelijk dichter bij het vliegveld dan Colombo zelf. Aangezien het al 23.00 is besluiten we gelijk te gaan slapen. De volgende ochtend staat er een heerlijk ontbijt voor ons klaar: kokosroti met verschillende toppings, twee eieren (allebei voor Walt uiteraard), wat fruit en een avocadosapje. Goed begin van de dag! Na het ontbijt lopen we naar het strand, zo’n twee minuten lopen. Het strand is helemaal leeg op een paar verdwaalde verkopers na, die maar al te graag naar ons toe komen. Gelukkig kunnen we ze redelijk makkelijk afschudden.

Na een half uurtje lopen op het strand, nemen we een tuk tuk naar het centrum van Negombo. De chauffeur geeft ons wat tips en we besluiten eerst naar de vismarkt te gaan (echt wat voor mij). De geur die er hangt is echt verschrikkelijk, maar het is wel heel leuk om te zien hoe de vissen bewerkt en verhandeld worden. Er komt ook nog een man naar ons toe die ons een kleine rondleiding geeft en laat zien hoe en waar de vissen gedroogd worden. Na de vismarkt bezoeken we nog een Nederlands kerkje en lopen we nog een rondje door de stad.

We merken onderweg naar huis wel goed dat we opvallen hier: iedereen staart ons aan, alle kindjes zwaaien naar ons en mensen willen met ons op de foto. Maar iedereen is hier wel onwijs vriendelijk en behulpzaam. Wel is het ook goed te merken dat de meeste mensen het niet breed hebben. Ze wonen in kleine huisjes, overal ligt afval op straat (ook niet zo gek aangezien er NERGENS prullenbakken staan) en er zijn heel veel zwerfhonden. Onze guest house ziet er gelukkig wel goed uit dus wij besluiten een nacht bij te boeken. Het enige minpunt is dat de stroom er de hele dag af ligt en wij dus geen wifi, licht en airco hebben. Maar dat de stroom uitvalt zullen we nog heel vaak meemaken (lees: eigenlijk elke dag wel). Verder is er niet heel veel te doen in Negombo en besluiten we de volgende dag de bus naar Anuradhapura te pakken.

Anuradhapura

De busrit naar Anuradhapura duurt vier uur. Tijdens deze vier uur staan er allemaal foute Bollywood films op. Ook komen we er tijdens deze rit achter dat alle Sri Lankanen onderling een wedstrijdje “Wie kan er het vaakst en hardst toeteren?” houden. Onze chauffeur doet uiteraard ook mee. Om de 5 á 10 seconden wordt er weer getoeterd: als hij iemand inhaalt, als iemand hem inhaalt, als er een persoon of een koe op de weg staat, als er een bekende langs loopt of als er mooie vrouwen langs lopen. Ook zit de chauffeur telkens te bellen en alcohol te drinken, maar gelukkig komen we veilig aan in Anuradhapura. Lopend gaan we naar de volgende guest house toe die wij gister via booking.com geboekt hebben. De kamers zagen er op de website prima uit en ze hadden een goede beoordeling. Maar waar wij terecht komen… echt een horror kamer (zie foto beneden). Het is er onwijs vies, overal zitten vlekken en insecten, het stinkt er naar het riool, er zitten gaten in het plafond en er zit overal schimmel. Nou zijn wij echt niet de moeilijkste, maar dit gaat zelfs ons net even te ver. We halen de eigenaar erbij en vertellen hem dat we hier niet willen blijven. Hij vertelt ons dat de kamer die wij eigenlijk geboekt hebben al bezet is, vandaar de gore kamer… Gelukkig regelt hij gelijk een nieuwe kamer voor ons bij de buurman. Die kamer ziet er al veel beter uit en we besluiten daar te blijven slapen. Wel horen wij telkens gebonk op het dak. Even later komen we erachter dat dat apen zijn die telkens nieuwsgierig naar binnen kijken en op onze ramen slaan, een heel grappig gezicht. ’s Avonds lopen wij nog een rondje door de buurt na wat gegeten te hebben en zien wij een dode slang op de weg liggen. Je begrijpt natuurlijk dat de zaklamp van mijn telefoon nu al helemaal niet meer uit mag als we ’s avonds buiten lopen (was in eerste instantie alleen voor de kakkerlakken haha).

De volgende dag huren wij twee fietsen zodat wij Anuradhapura kunnen gaan verkennen. Anuradhapura is een oude koningsstad waar heel veel stoepa’s/dagoba’s (een soort tempels) te vinden zijn. We fietsen zo’n vijf uur lang in de hitte, best een uitdaging af en toe. Onderweg zien wij wel veel mooie tempels en dieren: hoelmans apen, ceylon kroonapen, eekhoorntjes, pelikanen, flamingo’s, ibissen, ijsvogels en nog een heleboel andere soorten vogels. Een leuke kennismaking met Anuradhapura!

Mihintale

De volgende dag doen wij het wat rustiger aan. We lunchen bij onze guest house en krijgen een tafel vol verschillende curries en rijst, heerlijk! Om 15.30 brengt de eigenaar van de guest house ons naar Mihintale, een bedevaartsoord dat zich bovenop een berg net naast Anuradhapura bevindt. Vanaf Mihintale hebben we een heel mooi uitzicht over Anuradhapura. Bovenop de berg is er een grote boeddha, stoepa en rots te vinden. Alle drie kun je “beklimmen” door met treden naar boven te lopen. Alleen bij de rots kun je niet echt spreken van treden en zijn het meer een soort kleine inkepingen in de rots. Laat het nou net keihard gaan regenen als wij bovenop de rots staan… Weer naar beneden gaan zonder uit te glijden is dan ook een behoorlijke klus, maar het lukt ons gelukkig wel. De eigenaar van onze guest house heeft wel drie uur staan wachten bij Mihintale om ons weer terug naar de stad te brengen. In de stad aangekomen, gaan wij naar een klein “restaurantje” bij een andere guest house. We willen net gaan zitten als we erachter komen dat we niet genoeg cash hebben. Gelukkig zijn ze hier heel goedgelovig en mogen we met de fiets van de eigenaar op zoek gaan naar een pinautomaat. Ook hier eten we weer heerlijk, ondanks dat ze maar één gerecht hebben: rice and curry.

Jaffna

Vanuit Anuradhapura nemen wij de trein naar Jaffna, wat helemaal in het Noorden van het land ligt. Het is nogal een gedoe om de juiste trein te vinden aangezien niemand hier Engels spreekt en alles in het Sri Lankaans staat aangegeven (waar echt niks uit op te maken is). Onze trein zou om 10.40 vertrekken, maar om 11.15 is er nog steeds geen trein te bekennen, terwijl wij al braaf sinds 10.00 staan te wachten. Om 11.30 komt er dan eindelijk een trein aan en stappen we maar op goed geluk in. In de trein vragen we voor de zekerheid nog rond of het wel echt de goede trein is, maar niemand begrijpt ons. Net op het laatste moment, als de trein al langzaam begint te rijden, vinden we iemand die ons kan vertellen dat dit de trein naar Colombo is en dus niet naar Jaffna. Nog net op tijd kunnen we eruit springen met wat hulp van de hele coupé. Eenmaal uitgestapt kan de enige andere blanke aanwezige, een Brit genaamd Julian, ons vertellen dat onze trein twee uur vertraging heeft. Toevallig heeft hij dezelfde trein nodig dus met zijn hulp nemen we uiteindelijk toch de goede trein. De treinrit zelf is ook interessant, aangezien wijzelf en onze tassen op sommige stukken letterlijk door de lucht vliegen. Walt en ik komen niet meer bij van het lachen, terwijl Julian gepassioneerd zijn hart blijft luchten over hoe verschrikkelijk de Brexit wel niet is. Na vier uur in de trein te hebben gezeten en geluisterd te hebben naar het Brexit geklaag van Julian, die overigens wel heel aardig is hoor haha, komen we eindelijk aan in Jaffna.

Jaffna, en de rest van het noorden, is pas sinds een paar jaar weer toegankelijk voor toeristen. Dit komt door de burgeroorlog tussen de Tamils en de Singalezen die tot 2009 duurde.Tijdens het lopen door de stad en de omgeving zien we nog veel sporen van deze oorlog. Overal staan verwoeste gebouwen en huizen. Vanwege de oorlog is het hier dan ook totaal niet toeristisch en we worden hier nog erger bekeken dan eerst. Veel mensen komen ook naar ons toe om een praatje te maken en vertellen ons hoe blij ze zijn om weer toeristen in het noorden te zien. Dat is waarschijnlijk ook wat wij het leukst vinden aan Sri Lanka, de interactie met de mensen. De eerste dag dat wij hier op pad gaan, zijn we nog geen minuut aan het lopen als er een man op een motor naast ons stopt. Hij zegt dat hij iets voor ons heeft en haalt een zakje tevoorschijn. Een beetje argwanend blijven we staan, denkend dat hij waarschijnlijk iets aan ons wil verkopen. Maar niks is minder waar en hij haalt een gedroogd zeepaardje uit het zakje en geeft het aan ons. Hij vertelt dat we het zeepaardje in onze portemonnee moeten bewaren zodat “het geld naar ons toe zal komen”. Een zeepaardje brengt volgens de Tamils namelijk geluk wat betreft geld. Dit herinnert ons er weer even aan dat we niet zo wantrouwend moeten zijn, maar het zit nog een beetje in ons systeem dat we bij iedereen denken dat ze geld van ons willen (wat vaak juist helemaal niet het geval is).

In Jaffna bezoeken we de Nallur Kandaswamy Kovil, de belangrijkste tempel voor de hindoes. Daar hebben we weer een paar leuke gesprekken met een aantal Sri Lankanen. Daarna bezoeken wij nog ruïnes van een oude koning en een Nederlands fort. Mukunthan, een man die wij onderweg naar huis ontmoeten, vertelt vol trots over Sri Lanka. Nadat we een tijdje hebben staan praten, nodigt hij ons uit bij hem thuis om zijn opa te ontmoeten en verder te kletsen. Wij besluiten mee te gaan en hebben nog een leuk gesprek met vooral Mukunthan, die best aardig Engels spreekt. Uiteraard willen ze ook nog even op de foto met ons. We hebben nog steeds contact met hem via Facebook en zijn inmiddels zelfs uitgenodigd voor de boeklancering van zijn opa in Colombo. We weten alleen nog niet of we daarheen kunnen, aangezien we niet bepaald in de buurt zijn op dat moment.

Op onze laatste dag in Jaffna lenen wij de scooter (of beter gezegd motor, aangezien hij 100 km per uur kan) van de eigenaar van onze guest house om wat eilandjes in het noorden te verkennen. Onderweg zien wij heel veel mooie stranden, schelpen, zeearenden en kleine dorpjes. Ik als echte Jappie wil dan ook vaak stoppen om foto’s te maken. Er stopt zelfs ergens nog een auto om te vragen aan Walt of wij pech hebben met de scooter. Maar nee “My girlfriend is just taking photos of the shells and the birds again…” haha. We gaan eerst naar de eilandjes Mandaitivu en Punkudutivu waar je gewoon via een lange brug kunt komen met de scooter. Daarna gaan we naar het eiland Nainativu om twee mooie tempels te bezoeken. Hier moeten we wel gebruik maken van een ferry om de oversteek te maken. De scooter gaat gewoon bovenop het dak van de boot, waar verder geen hek of iets omheen zit, dus Walt moet hem stevig vasthouden voor het geval er een grote golf aankomt. ’s Avonds begint het opeens keihard te regenen en Walt en ik hebben nog nooit zulke harde donder gehoord. Nadat wij binnen bij een restaurantje wat gegeten hebben en weg willen gaan, ga ik bijna op een grote schorpioen staan (zie video's)!!! De ober vertelt ons dat het een hele giftige is en dat hij naar binnen komt vanwege de regen. Nadat we de nodige foto’s en filmpjes gemaakt hebben, vegen ze hem naar buiten en slaan hem dood met een glazen fles. Als we weer terug komen in onze kamer blijkt het dak te lekken en is ons bed helemaal nat door de regen. Gelukkig mogen we onze laatste nacht in Jaffna in de kamer ernaast doorbrengen, die zelfs nog luxer is dan de kamer die we eerst hadden.

Tot nu toe hebben we het onwijs naar ons zin hier. Sri Lanka is echt een heel mooi land met hele aardige mensen. Ze zijn hier heel behulpzaam met alles, zo hebben we al meerdere keren met mensen mee mogen rijden en hebben we zelfs het telefoonnummer van een man gekregen voor het geval er iets gebeurt. Ook voelen we ons gelijk een soort van thuis bij alle guest houses en geeft deze manier van overnachten ons een goed beeld over hoe de mensen hier leven. En hebben wij het al over het eten gehad?! Echt heeeerlijk: curry, kottu, rotti, dosa, paratha, chapathi, hoppers en nog veel meer andere dingen waar we de naam niet van weten.

Ik durf wel te zeggen dat we al behoorlijk gewend zijn aan het leventje hier: koud douchen, op blote voeten lopen, met handen eten (of beter gezegd met rechterhand), bananenbladeren gebruiken als bord, ontbijten met curry en op hurktoiletten onze behoeftes doen. Ja, wij vermaken ons wel hoor hier!

Liefs,

Walt en On