De drie musketiers in Mexico

(Geschreven door Walter)

Cancún

De busrit tussen Palenque en Cancún duurt lang, maar is verder wel comfortabel. Dit keer geen nare ervaringen, gelukkig maar. We komen al vroeg aan bij ons hostel en vallen direct met onze neus in de boter. Het hostel serveert elke dag een goed ontbijt en wij mogen gelijk aanschuiven. Wentelteefjes met yoghurt en aardbeien, mmm! Als we dan ook nog eens Duitsland zien verliezen van Zuid-Korea, waardoor Mexico door is, kan onze dag niet meer stuk. Verder doen we rustig aan vandaag. We doen een wasje en gaan naar de supermarkt, maar daar houdt het dan ook wel bij op.

De volgende dag is een bijzondere dag. Mijn zus, Lisanne, komt namelijk vanavond aan op het vliegveld om voor 2,5 week met ons mee te reizen. We hebben een leuk appartementje geboekt en slaan wat boodschappen in zodat Lisanne lekker kan ontbijten morgenochtend. Een goed begin is het halve werk… Ja ja, we denken heus wel aan je hoor (schoon)zus.

’s Avonds nemen we de bus naar het vliegveld waar we Lisanne zullen ophalen. We staan een kwartiertje te wachten tussen alle taxi chauffeurs (‘’Hey man, where are you from? Hollanda? Ah si, Robben… No penal mi amigo!’’), maar zien haar dan in de verte aankomen. Na de nodige omhelzingen gaan we gauw terug naar ons appartement. We hebben Lisanne al 10 maanden niet gezien, maar na een paar minuten voelt het alweer heel vertrouwd en lijkt het alsof we haar eergisteren nog gezien hebben. We sluiten de avond af met een lekkere corona voordat we allemaal als een blok in slaap vallen.

Isla Holbox

Omdat Cancún wordt overspoeld door toeristen, gaan we vandaag op pad naar Isla Holbox (spreek uit: Olbosh). Na een waanzinnig ontbijt pakken we de bus naar de haven, waarna het nog ongeveer 20 minuten varen is naar het eiland. Als we bij het hostel aankomen, merken we direct hoe heet het hier op de kamer is. Er staan wel ventilators, maar die doen niet veel. Dan maar zoveel mogelijk buiten blijven en afkoelen in de zee. Helaas is de zee ook nog eens warm, waardoor het afkoelen toch lastiger wordt dan verwacht. Gelukkig staat er wel een lekker windje en kun je overal een koud biertje/drankje kopen. De dag verloopt vlot en net als Lisanne denkt dat ze kan beginnen met tannen, smeren Aine en ik ons nog eens goed in met zonnebrand. Dat is eigenlijk de goden verzoeken, want altijd als wij dat doen, wordt het bewolkt. Isla Holbox is verder een leuk klein eilandje, met een aparte groenachtige gekleurde zee. In de avond eten we lekker Mexicaans en boeken we een tour voor de volgende dag om met walvishaaien te zwemmen.

Na een onrustige nacht (lees: veel muggen en hoge temperaturen) staan we al vroeg op. We moeten om 7:00 bij het strand staan, waarna we na zo’n twee uur varen op de plek van bestemming aankomen. De boottocht zelf verloopt prima, maar zodra de boot stil ligt, wordt Lisanne opeens erg zeeziek. Gelukkig is er genoeg afleiding, want de walvishaaien zwemmen overal in het rond. Iedereen mag twee keer met een walvishaai zwemmen. Dit gebeurt in kleine groepjes van twee personen (plus gids) en duurt per keer zo’n 30 seconden. Het is dus eigenlijk al voorbij voordat je er erg in hebt. Maar die paar seconden dat je in het water ligt, zie je wel een vis van zo’n 10 meter op je af komen zwemmen! Erg indrukwekkend, maar we krijgen er wel een beetje een dubbel gevoel bij. Helemaal omdat we zo dichtbij het beest komen. Je mag ze niet aanraken, maar als ik mijn pink zou uitsteken, kan ik zo zijn vin aanraken. Verder is het wel een hele gave en onvergetelijke ervaring (zie video's)! Wist je trouwens dat je geen (normale) zonnebrandcrème mag opdoen, aangezien de walvishaaien dan giftige stoffen binnen krijgen via het plankton wat ze eten? Of dat wij samen met Federer op de boot zitten? Oke vooruit, zijn dubbelganger dan … haha!

Na deze interessante ervaring varen we weer een stukje door naar een andere plek, waar je heel goed schijnt te kunnen snorkelen. En niets is minder waar! Mooie vissen, maar ook schildpadden en roggen schieten langs ons heen (zie video's). We weten even we niet meer waar we moeten kijken. Het laatste deel van de tour bestaat uit een strandje met kristalhelder water en een poederwit strand. Ook kun je hier allerlei dieren spotten zoals flamingo’s en pelikanen! Al met al een hele geslaagde trip! In de middag doen we verder rustig aan en relaxen we wat in de jacuzzi op het dak van een restaurant. Een perfect einde van de dag kun je wel zeggen.

De volgende dag ontbijten we tijdens het kijken naar een WK-wedstrijd en doen we een wedstrijdje ‘Wie heeft de meeste muggenbulten’. Er is geen duidelijke winnaar, want allemaal zijn we zo vaak gestoken dat we helemaal onder zitten. Niet heel vreemd als een deel van het eiland ook ‘Punta Mosquito’ heet. Na het ontbijt huren we voor twee uur een golfkarretje om lekker over het eiland te scheuren. Omdat er op het eiland (nog) geen auto’s rijden, zijn deze golfkarretjes dé manier om je te verplaatsen. Hard gaan ze niet, maar de ervaring is zeker leuk (zie video's)! Zodra we het golfkarretje weer inleveren, komt het met bakken uit de hemel. Ons rest niets anders dan binnen blijven en voetbal kijken…  Hé wat een straf! In de namiddag verlaten we het eiland weer en reizen we per bus door naar onze volgende bestemming; Valladolid.

Valladolid

Valladolid is een klein plaatsje in het midden van het schiereiland Yucatan. Het stadje heeft een gunstige ligging ten opzichte van een aantal bezienswaardigheden. Zo staan we al vroeg op om de collectivo (een soort gedeelde taxi) van 7:00 uur te pakken richting Chitzén Itzá. Dit is de bekendste Maya tempel van Mexico en wordt dan ook druk bezocht. Wij willen graag de massa’s toeristen voor zijn en dan lukt goed. Tot onze verbazing zijn wij de allereerste bezoekers die het park binnen lopen. Zo hebben we de plek nog even voor onszelf en kunnen we de nodige foto’s maken zonder honderden selfie-bombs op de achtergrond. Gaaf om deze ruïnes dan eindelijk in het echt te mogen bewonderen. In totaal lopen we zo’n twee uur door het park en langzamerhand wordt het warmer én drukker. We zijn dan ook maar al te blij als we het park uitlopen en grote busladingen toeristen tegemoet zien komen.

Als beloning gaan we afkoelen in de Ik-Kil cenote. Een cenote is een soort grot/poel waarin je kunt zwemmen met soms een opening aan de bovenkant waar licht doorheen komt. Deze plekken zijn heilig voor de Maya’s, aangezien zij geloven dat cenotes openingen zijn naar de onderwereld. De naam van de Ik-Kil cenote is ietwat dubieus, maar doet niets af aan de schoonheid. Via een grote krater in de grond kunnen we al naar beneden kijken en zien we een grot die aan de zijkanten bedekt is met lianen en bladeren, echt een plaatje! Ook vliegen er hele mooie vogels rond. Het water is ijskoud en via de zijkant kun je van 5 meter hoog het water in springen. Dat moet ik natuurlijk even uitproberen. De dames staan uiteraard aan de zijlijn en proberen elkaar de moed in te spreken om het koude water te trotseren. Aine gaat eerst het water in en na een tijdje durft Lisanne ook het water te trotseren. Er zwemmen kleine visjes en zwarte meervallen rond. Leuke eerste kennismaking met een cenote! ’s Avonds eten we heerlijk en sluiten we af met een marquesita; een soort krokante crêpe, met banaan en nutella. Dat gaat er natuurlijk wel in!

De volgende dag besluiten we om nog meer cenotes te bezoeken: Samula en X’Kekén. Deze cenotes zijn wat rustiger dan de cenote van gisteren, maar elke cenote heeft zo zijn eigen karakter. Gelukkig is het ijskoude water een goede manier om af te koelen, want het is hier erg warm (ca. 35 graden). Bij de Samula cenote komen er kleine visjes aan je voeten knabbelen, gratis fish spa, haha. In de middag lopen we nog wat door de stad en proberen we een leuke kroeg te vinden waar we de wedstrijd Mexico – Brazilië kunnen kijken. In ons Mexico kostuum lopen we als de drie musketiers rond, op zoek naar een leuke plek. Helaas is Valladolid, op dit moment, uitgestorven en kunnen we niks leuks vinden. We besluiten maar bij een restaurantje te gaan kijken en zien Mexico ook nog eens verliezen, dat is balen! In de namiddag nemen we de bus naar de volgende stad: Merida.

Mérida

Omdat er in de omgeving van Mérida veel dingen te zien zijn en we niet de hele tijd afhankelijk willen zijn van het openbaar vervoer, regelen we voor de komende drie dagen een auto. Wat een gek gevoel om na 10 maanden weer eens auto te rijden! Een witte Chevy komt voorrijden en na wat papierwerk springen we in de auto. Op naar de eerste bezienswaardigheid! Dat is het gele stadje Izamal. Dit stadje heeft als bijnaam de gele stad en het is niet moeilijk om te zien waarom dat zo is. Bijna alle huizen en gebouwen zijn geel geverfd. Een gaaf gezicht! Verder bezoeken we het klooster, beklimmen de ruïnes en eten een ijsje. Door de hitte vinden we het maar al te fijn dat we lekker kunnen afkoelen in de airco van de auto. Na Izamal rijden we door naar de Santa Rosa cenote. Deze cenote wordt verlicht door kunstlicht, want anders is het te donker. Na wat gespetter in het water besluiten we om terug naar huis te rijden.

De volgende dag staat er een lange rit op de planning naar het Celestún National Park. Onderweg naar het park rijden we over hobbelige wegen en zien we aan de andere kant van de weg een auto op zijn kant liggen mét de mensen er nog in. Dit is een van de vele ongelukken die we hier in Mexico zien gebeuren. Niet heel gek, want in Mexico kun je je rijbewijs al voor 500 pesos (20 euro) kopen. Aangekomen in het National Park huren we samen met een Mexicaanse familie een boot en gaan we de rivier op. We zien erg veel flamingo’s, pelikanen, fregatvogels, een krokodil en een soort open cenote. Al met al een erg leuke tour!

      ​  

Hierna lunchen we in het bijbehorende stadje en vervolgens bezoeken we de hacienda Yaxcopoil. Dit is een oud gebouw dat een belangrijke rol heeft gespeeld in de geschiedenis van het gebied. Zodra we de oude kamers van het gebouw bezoeken, begint het keihard te regenen en te stormen. Gelukkig hebben we nu een auto en rijden we veilig terug naar Mérida. In de avond eten we nog bij een hippe foodtruck plek en drinken we cocktails & mezcal. Daarna leren we Lisanne hoe je moet poolen. Leuk avondje!

  ​     

Op onze laatste dag met de auto staan we al vroeg op om naar Uxmal te rijden. Dit is een maya complex dat omgeven wordt door jungle. Gelukkig is het er nog relatief rustig als wij arriveren. De ruïnes zijn erg mooi. Duidelijk een van onze favorieten. Ook lopen er overal leguanen rond, iets wat onze Onnie Vonk (Aine) erg kan waarderen. Via een B-weg rijden we door naar de stad Campeche. Onderweg rijden we door allerlei kleine stadjes waar ze niet vaak toeristen hebben gezien. Aangekomen in Campeche parkeren we de auto en gaan we per voet verder. Het oude centrum van Campeche staat immers op de Unesco-wereldlijst en dit willen wij graag met onze eigen ogen zien. Zodra we door de stadmuur lopen, komen we op een centraal plein en zien we overal fel gekleurde huisjes. Een erg leuk beeld.

               ​ 

De volgende ochtend nemen we tot onze spijt afscheid van de auto. Heel gek hoe snel je kunt wennen aan een auto. Stiekem vind ik deze manier van reizen dan ook het fijnst. Maar aangezien wij aan het backpacken zijn, nemen we in de middag voor de verandering weer eens lekker de bus naar de volgende bestemming: Bacalar.

Bacalar

Eigenlijk willen we de bus van 13.00 uur pakken, maar die zit al vol. Dan moeten we maar wachten tot de volgende bus van 18.00 uur. Dit geeft ons nog wel even de tijd om door Meridá te lopen en Brazilië - België te kijken. Leuke wedstrijd want België wint!

Zo heet als het buiten is, zo koud zijn de busritten. De airco draait overuren en enigszins bevroren arriveren we om 23.30 uur in het pikdonker in Bacalar. Als we naar onze guest house lopen, blaffen alle straat/waakhonden naar ons, waardoor we ons niet erg welkom voelen. Als we dan ook nog eens voor een dichte deur staan, verliezen we even de moed. Gelukkig woont de eigenaar boven de guest house en hoort hij ons gebonk op de deur. Eenmaal ingecheckt vallen we als een blok in slaap.

De volgende ochtend ontbijten we uitgebreid en huren we drie kajaks, want Bacalar staat bekend om het mooie meer met allerlei tinten blauw. Na wat gestuntel liggen we alle drie in de kajaks en proberen we te bedenken waar we heen zullen peddelen. Helaas staat er alleen een flinke wind waardoor we eigenlijk niet voorruit komen. Het meer is echter prachtig met veel verschillende tinten blauw. Nadat we de moed hebben opgegeven om verder te kajakken, besluiten we om fietsen te huren. Het is bloedheet. maar we komen langs een aantal fraaie uitkijkpunten. Als beloning drinken we wat bij een restaurant en besluiten we om de rest van de middag lekker in het gras te liggen en in het meer te zwemmen. Al met al een heerlijke dag in het ’Bacalarse Hout’.

Tulum

Omdat er in Bacalar, naast het meer, niet veel te doen is, nemen we de volgende ochtend de bus naar de badplaats Tulum. In Tulum is het een stuk meer toeristisch dan de vorige plekken waar we zijn geweest. Tulum staat bekend om haar prachtige stranden en ruïnes die pal aan het strand liggen. We besluiten vandaag lekker rustig aan te doen. We eten wat taco’s en tortilla’s en gaan in de avond naar een cocktailbar om de zonsondergang te bekijken. Aine neemt een bijzondere lokale cocktail, namelijk eentje met selderij en pepertjes … erg pittig! De cocktails zijn er verder heerlijk, maar de zonsondergang valt helaas tegen. Gelukkig hebben we wel een hele gezellige avond. We sluiten af bij een restaurant waar we vis eten en ja, zelfs Aine besteld er een. Stiekem vindt ze het best lekker!

De volgende dag staat er een lekkere stranddag op de planning. Tulum staat bekend om haar mooie stranden en het heldere water, maar als wij daar aankomen blijkt daar momenteel niets van waar. De kleur van het water is donkerbruin omdat er een zeewier invasie is. Er is zelfs zoveel zeewier dat er hele hopen liggen opgeslagen op het strand.... En dat stinkt behoorlijk! Nadat we een plekje op het strand hebben gevonden waar het wat minder stinkt, kan het zonnen eindelijk beginnen. Na zo’n half uur in de sessie beginnen er opeens donkere wolken boven ons te vormen en voordat we het weten regent het zó hard dat we moeten schuilen in een van de strandtenten. Leuk, zo’n stranddagje.

   ​

Omdat de regen aanhoudt, gaan we naar de Grand cenote, een paar kilometer buiten de stad. Deze grote (de naam zegt het al) cenote bestaat uit meerde grotten met enkele vleermuizen en zelfs schildpadden. Nadat ik Lisanne het water in heb geduwd zwemmen we wat rond, maar het is er helaas vrij druk. Hierna relaxen we nog wat op het bijbehorende grasveld. In de avond heeft Lisanne genoeg gehad van ons budgettaire gedrag en trakteert ze ons op een lekkere maaltijd bij de plaatselijke Argentijn. Een luxe voor ons en het eten is er echt heerlijk! Nog bedankt (schoon)zus!

Op de laatste dag in Tulum bezoeken we voor de verandering weer eens ruïnes. Deze ruines zijn bijzonder want ze liggen pal aan zee. Met een spectaculair uitzicht op de achtergrond lopen we door het park en kijken we onze ogen uit. Helaas wordt het wel al heel snel, heel heet. We zoeken snel verkoeling en duiken de zee in, althans ik haha. De dames komen uiteraard niet in de buurt van het water en blijven lekker op het strand liggen. Rond het middaguur gaan we terug naar Tulum om te lunchen en tegelijkertijd België – Frankrijk te kijken. Helaas verliest België, amai… wat zonde!

Playa del Carmen

Aangezien het strand van Tulum niet zo fijn is als we hadden gehoopt, nemen we in de middag de bus naar Playa del Carmen. Ze schijnen daar namelijk het zeewier op te ruimen. Eenmaal aangekomen in ’Playa’ voelt het niet meer als Mexico. Het is er onwijs druk en volledig volgebouwd. Het contrast met het ruige (echte) Mexico van een aantal weken geleden kan bijna niet groter. Alhoewel dit normaal gesproken niet echt ons ding is, blijven we de komende dagen hier om nog wat te ontspannen en omdat deze stad dichtbij het vliegveld van Cancún ligt. Want over een aantal dagen vliegen we allemaal weer door.

In de ochtend ontbijten we bij het bijbehorende Italiaanse restaurant onder ons hotel. Vervolgens gaan we naar het strand. Alhoewel de kleur van het water nog steeds bruin is, is het strand inderdaad een stuk schoner dan in Tulum. Is dat even lekker! In de middag schuiven we aan bij een strandtentje om de wedstrijd tussen Engeland – Kroatië te zien. Na het avondeten proeft Lisanne haar eerste tequila hier in Mexico. Verder drinken we nog wat cocktails en hebben we een erg gezellige avond.

Onze Italiaanse prins van het restaurant beneden vertelt ons dat het strand in het nabijgelegen dorp Akumal, vele malen mooier is dan hier in Playa. Met de woorden ‘mooi’ en ’strand’ heb je ons al snel te pakken en dus volgen we zijn advies op. Na het ontbijt stappen we in de collectivo naar Akumal. Bij aankomst aan het strand dien je eigenlijk 100 pesos p.p te betalen omdat het strand deel uitmaakt van een privégebied. Daar hebben wij als rasechte backpackers geen zin in, want wij vinden dat je niet hoeft te betalen voor Moeder Natuur. We nemen een omweg waardoor we uiteindelijk niets hoeven te betalen. 1-0 voor team gierig. Het strand én de zee zijn bij aankomst inderdaad erg mooi. Eindelijk hebben we ons picture-perfect strand gevonden. Nadat we wat foto’s hebben gemaakt en de nodige duiken in het water hebben gedaan, zien we in de verte alweer de buien naderen. Hierdoor besluiten we na een tijdje terug naar huis te gaan. Terwijl Lisanne even voor wat souvenirs gaat shoppen, moeten Aine en ik nog een hoop regelen voor ons naderende bezoek aan Cuba. Op onze laatste avond in Mexico met Lisanne eten we uiteraard Mexicaans en drinken we de nodige cocktails (met wormzout op de rand van het glas, jak!).

      

Alhoewel we na Cuba weer terugkomen in Mexico, voelt onze laatste dag toch een beetje raar. Na 5 weken nemen we afscheid van dit prachtige land. We staan al om 05.30 op, want we moeten de bus richting het vliegveld pakken. Lisanne gaat terug naar Nederland en wij gaan door naar Cuba. Na wat tranen bij een aantal van onze teamleden nemen we afscheid. Wij hebben heel erg genoten van onze tijd met z’n drieën en vonden het hartstikke leuk dat Lisanne ons is komen opzoeken! Tot over een paar maandjes maar weer. 😉