Duiken & eilandhoppen in Thailand!

28 januari 2018 - Koh Tao, Thailand

(Geschreven door Aine)

Koh Tao

We verlaten Koh Phangan en pakken de ferry naar het volgende eiland: Koh Tao. Koh Tao is vooral bekend vanwege het duiken. Het is namelijk na Honduras de goedkoopste plek ter wereld om je duikbrevet te halen. Duiken staat al een hele tijd op mijn bucketlist en aangezien duiken hier relatief goedkoop is, is dit dé ideale plek om te beginnen. Snel op zoek naar een duikschool! Uiteindelijk komen we bij Ban’s Diving Resort terecht. Dit is de grootste duikschool van Koh Tao en staat erg goed aangeschreven. Het enige minpunt is de grootte van de groepen waarin je leert duiken. Maar wat blijkt nou… over twee dagen is de Full Moon Party op Koh Phangan, waardoor er vrijwel niemand op Koh Tao is. Wij zijn de enige twee die ons hebben ingeschreven voor de Engelstalige duikcursus en dat betekent dus dat wij privéles krijgen! Boffen wij even, want normaal gesproken betaal je daar uiteraard een stuk meer voor.

Ban’s Diving Resort is, zoals de naam al doet vermoeden, niet alleen een duikschool, maar ook een resort waar je kunt overnachten. Wij mogen gratis in de dorm (slaapzaal) verblijven, omdat we bij hun de duikcursus doen. Lekker makkelijk, want nu hoeven we niet op zoek naar een hostel! We brengen onze spullen naar de kamer en lopen daarna wat rond over het eiland. Om 17.00 moeten we weer bij het resort zijn om kennis te maken met onze instructrice en om gelijk te beginnen aan onze eerste theorieles. Onze instructrice heet Lianne en komt uit Engeland. Ze is ontzettend aardig en vertelt vol passie over het duiken. Het klikt gelijk goed, dus daar zijn Walt en ik allebei erg blij mee. Nadat Lianne het één en ander uitlegt, moeten we zo’n drie uur lang naar een video kijken, waarin er dieper op de theorie wordt ingegaan. Behoorlijk slaapverwekkend, maar uiteraard wel erg belangrijk.

Ban's diving resort Een klein beetje sightseeing naast het duiken Theorieles Het zwembad waarin wij onze eerste praktijkles kregen Uitgestorven Koh Tao  

De volgende ochtend hebben we onze eerste praktijkles in het zwembad. Eerst moeten we wat oefeningen doen om te bewijzen dat we wel goed genoeg kunnen zwemmen. Zodra we hiermee klaar zijn, leren we hoe we onze duikuitrusting in elkaar zetten en weer uit elkaar halen. Daarna beginnen we eindelijk aan het echte werk; ademen door de regulator (ademautomaat). Wat een gek gevoel zeg! De lucht die je inademt is ontzettend droog en het is een raar idee dat je niet even naar boven moet om een hap lucht te nemen. We moeten dan ook echt even wennen aan deze manier van ademen. Gelukkig went dit erg snel en zodra we met andere dingen bezig zijn, denken we er niet eens meer over na. Ook moeten we verschillende oefeningen doen onder water. Een paar voorbeelden hiervan zijn: de handgebaren oefenen, onze maskers afdoen, onze maskers vol laten lopen met water, het water uit onze maskers halen door uit te blazen via de neus, onze regulators uit onze mond halen en er weer terug inkrijgen, en het oefenen van de buoyancy (balans). De oefeningen gaan ons goed af, maar zijn soms wel een beetje naar. Vooral het afdoen van mijn masker en vervolgens een stuk zwemmen vind ik vreselijk. Het water loopt dan namelijk je neus in. Hierdoor heb je al snel de neiging om via je neus te gaan ademen, niet bepaald slim in het water, haha. Gelukkig vindt Lianne dat we het super goed doen en hoeven we de oefeningen niet al te vaak te herhalen.

Zodra we klaar zijn in het zwembad, hebben we weer een aantal uur theorieles. Lianne doet haar best om de theorie zo leuk mogelijk te brengen. Zo leert ze ons bijvoorbeeld het ezelsbruggetje “Bangkok women really are fellows” voor de afkorting BWRAF (een check die je bij je duikpartner moet doen voordat je het water ingaat). Zo blijft die afkorting toch wat makkelijker hangen, haha! Om 16.00 zijn we klaar en besluiten we het eiland een beetje te verkennen. Koh Tao is echter behoorlijk uitgestorven op het moment. Dat vinden wij stiekem helemaal niet erg, lekker rustig zo! ’s Avonds vallen we als een blok in slaap na een behoorlijk intensieve dag.

Om 06.00 gaat de wekker al, aangezien we om 07.00 naar onze eerste echte duiklocatie gaan. Hier zullen we een diepte van 12 meter bereiken. Een klein bootje brengt ons naar de wat grotere duikboot, die al in zee ligt. We nemen nog snel alle handgebaren door en zorgen dat onze uitrustingen helemaal correct in elkaar zijn gezet. Dan is het eindelijk tijd voor de eerste duik op zee! Met een grote stap vooruit belanden we in het water. En eerlijk toegegeven; ik vind het behoorlijk eng! Vooral het idee dat ik diep onder water ben en niet even snel naar boven kan voor een hap lucht vind ik maar niks. De eerste poging om naar beneden te gaan mislukt dan ook, aangezien ik na een halve minuut onder water alweer omhoog zwem. Lichtelijk in paniek vertel ik Lianne dat mijn ademhaling eerst wat rustiger moet worden voordat ik naar beneden wil. Gelukkig weet ze me heel snel gerust te stellen en kunnen we twee minuten later opnieuw proberen af te dalen. Dit keer gaat het gelukkig wel goed en zwem ik niet weer terug omhoog, haha! En wow, wat een bizar gevoel om daar beneden lekker rond te kunnen zwemmen. Ik vind het nog best spannend, maar de manier waarop je je letterlijk als een vis in het water kunt bewegen, is echt geweldig!

Stevig ontbijt voordat we het water in gaan Het kleine bootje dat ons naar de grote boot bracht Op de grote duikboot Eén van onze duiklocaties  Donkere wolken Koh Tao Koh Tao

We doen wat oefeningen op de bodem van de zee en zwemmen wat rond om onze buoyancy te oefenen. Ook kijkt Lianne hoeveel gewichten we moeten hebben om niet omhoog te drijven of te zinken. Ik krijg er één extra bij, omdat ik nog steeds vrij nerveus ben. Hierdoor adem ik meer lucht in dan uit, waardoor ik sneller omhoog drijf! Later op de dag doen we nog een duik. Van deze duik kunnen Walt en ik al een stuk meer genieten, zo hebben we meer aandacht voor alle mooie vissen om ons heen. Terug bij het resort krijgen we onze laatste theorieles en maken we het examen. Het examen is gelukkig heel makkelijk en van de 50 vragen heeft Walt er maar twee fout, en ik één. Dik geslaagd dus! De theorie is in ieder geval binnen, nu de praktijk nog!

Op de vierde en laatste dag staan er weer twee duiken op de planning. Dit keer tot een diepte van 18 meter. Het is alleen wel heel slecht weer vandaag. Het regent, het onweert en er staat een hele harde wind. Niet echt de perfecte weersomstandigheden dus, maar dat mag de pret niet drukken. Ik voel me vandaag een stuk zelfverzekerder in het water, maar toch gaat het niet helemaal perfect. Tijdens het afdalen kan ik namelijk mijn oren niet klaren, hoewel dit bij de vorige duiken telkens wel goed ging. Ik blijf het proberen, maar op een gegeven moment word ik ontzettend duizelig. In een vlaag van verstandsverbijstering gebaar ik zo’n beetje alle handgebaren die er zijn (denk aan: kramp, geen lucht, lucht nodig, omlaag en omhoog). Tja… we hebben geen gebaar voor duizeligheid geleerd en even wat zeggen onder water gaat natuurlijk niet. Zodra ik weer normaal kan nadenken, draai ik dus maar met mijn vingers rondjes naast mijn hoofd, hopend dat Lianne begrijpt dat ik duizelig ben. Gelukkig heeft ze al snel door wat er aan de hand is en gaan we even terug omhoog. Eenmaal boven schieten we eerst allebei in de lach door alle mooie gebaren die ik zojuist heb laten zien, haha! Dan vertelt ze me dat er blijkbaar water vastzit in mijn oren, waardoor ik moeite heb met het klaren. Aangezien je evenwichtsorgaan in je oor zit, kun je last krijgen van duizeligheid wanneer deze verstoord is. Om te zorgen dat ik niet weer zo duizelig word, moeten we heel langzaam naar beneden gaan. Uiteindelijk lukt het om een diepte van 18 meter te bereiken, alhoewel mijn oren behoorlijk zeer doen. Eenmaal op de bodem doen we de laatste oefeningen, die gelukkig allemaal heel goed gaan. Het extra gewichtje mag er zelfs weer af, omdat ik mijn ademhaling nu goed onder controle heb. Heel grappig om door te hebben dat je jezelf kunt sturen door enkel te ademen. Als je diep inademt ga je namelijk een stukje omhoog, en als je lang uitademt ga je weer een stukje omlaag.

Tijdens de tweede duik van vandaag hoeven we eindelijk geen oefeningen meer te doen en mogen we genieten van al het onderwaterleven. Door het slechte weer hebben we helaas maar vier meter zicht, waardoor we niet alle vissen even goed kunnen bekijken. Ook mislukken bijna alle foto’s hierdoor. Maar dat maakt me eigenlijk niet eens zo veel uit, want ik ben blij dat het duiken eindelijk helemaal goed gaat. Walt heeft trouwens nergens last van. “He is a natural” volgens Lianne. Eenmaal boven is Lianne super trots op ons en vertelt ze dat we ook voor het praktijkexamen zijn geslaagd! Voortaan mogen Walt en ik dus duiken tot een diepte van 18 meter.

Walt die het water inspringt Even de oren klaren! Lianne die ons vertelt welke vissen we allemaal hebben gezien / nog gaan zien "Yes, alles gaat goed hoor!" Onderwaterwereld Blij dat we ook geslaagd zijn voor ons praktijkexamen!  Met de beste duikinstructrice: Lianne Enthousiast koppie Het logboek waarin we al onze duiken moeten bijhouden Sinterklaas vieren

Ik ben onwijs trots dat ik eindelijk mijn duikbrevet heb! En dat ik heb doorgezet, ook al vroeg ik mijzelf tijdens de eerste duik af waar ik in godsnaam aan begonnen was, haha! Zodra we alle papieren hebben ingevuld, moeten we helaas afscheid nemen van Lianne. Wat een topinstructrice zeg! Ik wil stiekem nooit meer zonder haar duiken, maar dat zal helaas niet gaan. Van het eiland Koh Tao zien we verder niet heel veel, omdat het duiken veel tijd vergt en het weer helaas niet bepaald goed is. Wel vieren we toch nog een beetje Sinterklaas door voor elkaar een gedicht te schrijven. Helaas alleen geen chocolade pepernoten of speculaaspop dit jaar… Maar we mogen uiteraard niet klagen 😉.

Koh Chang

Vandaag reizen we door naar Koh Chang, een eiland dat dichtbij Cambodja ligt. Het weer schijnt hier wél goed te zijn en nadat we de afgelopen dagen alleen maar regen hebben gehad, zijn we wel weer toe aan wat zon. Om hier te komen, moeten we echter wel een reis van zo’n 27 uur afleggen. Ja je leest het goed, 27 uur! Twee boten en twee (nacht)bussen verder, komen we eindelijk aan op Koh Chang. Daar nemen we de songthaew (een soort grote tuk tuk) naar ons hostel. Onze chauffeur stopt heel even voor een plaspauze, zodat we wat foto’s kunnen maken van de adembenemende zonsondergang. De volgende dag huren we een scooter om het eiland te gaan verkennen, maar binnen een uur zijn we alweer terug. Niet omdat het geen leuk eiland is, maar omdat de scooter een heel gek geluid maakt. De eigenaar van de scooter kijkt wat er aan hand is en komt erachter dat het voorwiel los zit. Maar goed dat we even terug zijn gegaan dus! Gelukkig is het probleem snel verholpen en kunnen we weer verder rijden. Koh Chang is een leuk en mooi eiland, maar op sommige stukjes is het wel redelijk toeristisch. Omdat onze voorkeur toch uitgaat naar de wat minder ontdekte eilandjes, besluiten we de volgende dag naar Koh Mak te gaan.

Prachtige zonsondergang op Koh Chang Mooi uitzicht over kleinere eilandjes  Koh Chang Rondrijden op Koh ChangKoh Chang Relaxen bij ons verblijf

Koh Mak

Het duurt zo’n twee uur om met de boot van Koh Chang naar Koh Mak te varen. Als we bij Koh Mak aankomen, zijn we blij verrast! Een lekker zonnetje, palmbomen, helderblauw water en een wit strand. Wat wil een mens nog meer?! Geen hordes toeristen natuurlijk! En ja hoor, ook dat zit zeker goed hier, het strand lijkt haast verlaten. Meteen vinden we het heerlijk op dit kleine eilandje. We slapen hier voor de tweede keer in een tentje, omdat het vorige keer zo goed is bevallen en omdat dit de enige budgetoptie is. Vandaar dat er waarschijnlijk ook geen echte backpackers te vinden zijn op dit eiland. Komende dagen staan vooral in het teken van zonnen, spelletjes spelen, lekker rondrijden op de scooter en genieten van het goede eten.

Op weg naar Koh Mak Ons tentje Koh Mak Strand op Koh Mak ​Strandje in de buurt Zonsondergang op Koh Mak  Op de schommel Aapje​ Bovenop Koh Mak

Koh Kood

Het allerlaatste Thaise eiland dat wij bezoeken is Koh Kood. En wow…! Het spreekwoord “Save the best for last” is voor ons 100% van toepassing. Wat een paradijs is dit eiland zeg, niet normaal! Ook hier is het water weer kristalhelder en is het zand verbluffend wit. Nadat we een guest house hebben gevonden, huren we weer een scooter om het eiland te verkennen (wat een verrassing zeg, maar een scooter is echt de beste manier om je te verplaatsen). De volgende dag pakken we de kajak van ons guest house en peddelen we naar verschillende strandjes. En geloof het of niet, op bijna elk strand is er helemaal NIEMAND. We snappen er allebei niks van. Is het laagseizoen zo ontzettend voelbaar hier of kennen veel mensen dit prachtige eiland simpelweg niet? Hoe dan ook, dit is absoluut het mooiste eiland van Thailand waar wij zijn geweest. Mocht je naar Thailand gaan, ga dan zeker hierheen! Het is slechts een kwestie van tijd voor ook hier de stranden overspoeld zijn met toeristen.      

Aankomst op Koh Kood Deze visjes zie je overal in de zee Leeg strand Koh Kood  Koh Kood Overal palmbomenAan het genieten van de zon ​   Eén van onze favoriete strandjes hier!Kristalhelder water

Wat hebben wij genoten van de Thaise eilanden! We zijn heerlijk tot rust gekomen en hebben prachtige stranden gezien. We gaan het hier best een beetje missen. Vooral het Thaise eten, waaronder de Massaman curry, één van onze favoriete gerechten. Maar na ruim zeven weken in Thailand te zijn geweest, hebben we ook wel weer zin in een nieuw land. Dus Cambodja, here we come!

Liefs,

Aine & Walter       

Foto’s

4 Reacties

  1. Dorien:
    28 januari 2018
    Wat een waardeloze reis! Privé duikles, privé eilandjes in de zon. Het lijkt me allemaal niks. Geef mij maar gewoon Nederland, met regen en wind en storm.😂😂.
    Maar duiken lijkt me echt eng, precies wat je beschrijft met dat ademen.
    Irritant hè, dat Walter dan weer een natuurtalent is😕.
    Geniet maar weer verder luitjes!!
  2. Jolanda en paul:
    28 januari 2018
    Gefeliciteerd met het behalen van jullie duikbrevet!! Ik heb weer genoten van jullie belevenissen en prachtige foto's!
    Liefs uit Schipluiden. 😉
  3. Rob:
    29 januari 2018
    Congrats! Nu nog een vliegbrevet. Groet, Rob
  4. Annelies en Jos:
    29 januari 2018
    Gefeliciteerd hoor! Hoewel ik mij wel afvraag wat jullie 18 meter onder water zoeken. Wanneer je net als ik de film Jaws hebt gezien, blijf je liever aan de oppervlakte en niet te ver uit de kust. ;-)
    Maar verder zijn de foto's weer schitterend. Vooral die stranden op dat bounty-eiland zijn jaloersmakend. Hier klettert de regen tegen het raam een raast de wind om het huis. Als je begrijpt wat ik bedoel.
    Nog veel plezier saampjes!