Onze allerlaatste bestemming: het zonnige Curaçao

(Geschreven door Walter)

Curaçao 

Het is alweer een hele tijd terug dat we in Curaçao waren, maar voor de volledigheid plaatsen we toch nog de allerlaatste blog!

Na een klein uurtje vertraging arriveren we op Hato Airport, de luchthaven van Curaçao. Zodra we het vliegtuig uitstappen, voelt het voor mij als thuiskomen. Ik ben hier namelijk al meerdere keren geweest toen ik stage liep op Bonaire in 2012. We melden ons bij de balie om de huurauto op te halen en we worden met een lach ontvangen. Het contrast met de gladde Costa Ricaanse autoverkoper is groot. Als we vriendelijk bedanken voor een extra verzekering horen we ‘’no problemo, bon bini (welkom) op Curacao’’. Omdat het al begint te schemeren, rijden we eerst naar de Airbnb die we voor de komende week gehuurd hebben. 

Onze Airbnb bevindt zich vlakbij Jan Kok, een klein dorp in het westen van het eiland. Letterlijk voor het appartement bevinden zich zoutpannen waarop je elke dag flamingo’s kunt zien. Aine is natuurlijk gelijk in haar nopjes. Omdat we vrij moe zij van de lange reisdag besluiten we vandaag niet uiteten te gaan en zelf wat te koken in het appartement. Dat kan gelukkig omdat de eigenaresse de koelkast al flink heeft gevuld. 

De volgende dag doen we rustig aan. We halen wat boodschappen en rijden dan naar het Porto Marie strand. Zodra we het strand naderen zien we de knalblauwe zee, echt prachtig! Aine heeft besloten om alleen nog met haar benen in de zon te liggen. Na bijna anderhalf jaar in zomerse temperaturen geleefd te hebben, gaat zelfs de zon je tegen staan, haha! Na een tijdje liggen voel ik opeens wat kriebelen in mijn haar en als ik uit mijn winterslaap ontwaak, zie ik opeens dat er wel drie grote leguanen om ons heen staan! Blijkbaar liggen wij op hun plek op het strand, want ze gaan maar niet weg. Uiteraard levert dit wel wat fijne plaatjes op! Omdat het enige café/restaurant van het strand nogal duur is, besluiten we in de namiddag even snel naar de supermarkt te rijden en wat koude biertjes te halen (Amstel Bright). Hierna rijden we terug naar het strand om de zonsondergang te zien. Maar waarom het strand op gaan, en nog een keer betalen voor de entree, als je vanaf de parkeerplaats een uitkijktoren op kunt lopen met een nóg beter uitzicht over de baai? Én hier hoef je niet voor te betalen. Ja ja, de backpack-mindset zit nog diep geworteld haha. ’s Avonds willen we in Willemstad wat gaan eten, een halfuurtje rijden van ons appartement. Aangekomen in de stad parkeren we de auto en al snel valt ons oog op een restaurant waar ze een daghap serveren. En niet zo maar een daghap, maar echte andijviestamppot met een gehaktbal! Hier kunnen we natuurlijk geen nee tegen zeggen en we gaan gauw zitten. Normaal gesproken blijven we altijd weg bij dit soort tentjes, maar na zo’n lange tijd weg te zijn geweest, vinden we zo’n oer Hollandse maaltijd heerlijk. 

De volgende dag besluiten we om de westkant van het eiland te verkennen. Zo rijden we langs prachtige stranden, waaronder Cas Abao, de Kleine en de Grote Knip, waar we uiteraard de nodige foto’s maken. Ook gaan we snorkelen en zien we meerdere schildpadden! Rond het middaguur gaan we naar het Shete Boka National Park. Dit is een national park wat bekend staat vanwege de mooie natuur en de vele kliffen. Hierbij stoot de ruige zee tegen de rotsen wat ervoor zorgt dat het water vaak meters omhoog spettert. Ook hier zien we een schildpad in het water zwemmen! In de middag relaxen we wat aan het strand en in de avond boeken we een tour om naar Klein Curaçao te gaan. 

De dag daarop rijden we al vroeg naar Willemstad. Willemstad is een kleurrijke stad met veel mooie uitkijkpunten. Zo lopen we over de bekende brug en over de Handelskade. Verder zien we de wijken Otrabanda en Punda. Na de lunch rijden we door om de bekende strandclubs van Jan Thiel en Mambo Beach te zien. Dit zijn dé hotspots van het eiland, waar vaak veel toeristen naartoe trekken. Bij aankomst merken we al direct dat dit niets voor ons is, aangezien het strand werkelijk overspoeld wordt door toeristen. Gauw weg denken we dan! ‘s Avonds gaan we zelf koken en uiteraard moeten we even boodschappen doen bij de Albert Heijn. Als we de supermarkt binnen lopen voelt het heel gek. Alles is hetzelfde als bij de Albert Heijn in Nederland, op de prijzen na dan… 

De volgende dag doen we vrij weinig. We chillen wat bij Grote Knip en als we in de avond naar een goedkoop eettentje op zoek zijn, komen we uit bij een soort shoarmatent, haha! Het eten is wel heel lekker en in de verte zien we nog vuurwerk. Misschien zijn ze al aan het oefenen voor oudjaarsavond?

De volgende ochtend staan we vroeg op, want we gaan met de boot naar Klein Curaçao, een onbewoond eiland. Als we in de haven aankomen, staat de bemanning ons al op te wachten. Na de briefing varen we in zo’n twee uur naar Klein Curaçao. De tocht ernaartoe is heftig en veel mensen op de boot geven over. Gelukkig zijn wij goed voorbereid en heeft Aine een reispilletje ingenomen. Na twee uur varen, worden we begroet door een prachtig wit strand. Er is vrijwel niets op het eiland behalve een verlaten vuurtoren en een scheepswrak. Aine en ik slaan onze handdoeken uit en gaan gauw genieten. Rond het middaguur wordt er op de boot een heerlijke lunch geserveerd. De muziek wordt ook nog eens aangezet en voor we het weten, staat de hele groep te dansen. Na de lunch is het tijd om uit te buiken. Na nog een paar uur genieten, varen we weer terug. Al met al hebben we een heerlijke dag gehad! 

De volgende dag is onze laatste volledige dag hier. Na weer een dagje strand, gaan we ’s avonds uiteten bij Karakter, een populair restaurant aan het strand. Met de voetjes in het zand en een super mooie ondergaande zon proosten we op onze laatste dag van deze geweldige reis. Het avondeten is normaal gesproken ver boven ons budget, maar daar maken we ons vandaag even geen zorgen over. We bestellen cocktails, bier, wijn en champagne. Even gek doen mag wel vinden we zelf! Het eten is er heerlijk en stiekem misschien wel het lekkerst wat we tijdens onze hele reis hebben gegeten. Ook raken we nog aan de praat met een ander Nederlands stel die steil achterover slaan als ze horen dat we 470 dagen weg van huis zijn geweest. Op de vraag of we niet zin hebben om naar huis te gaan, antwoorden we allebei volmondig JA. Het is goed geweest zo. Zowel Aine als ik merken dat we steeds meer met thuiskomen bezig zijn en dat we er inmiddels erg naar uitkijken. We kijken terug op een prachtreis en een ervaring die niemand ons meer kan afpakken. Onze droom is werkelijkheid geworden en we hebben er onwijs veel mooie herinneringen aan over gehouden. We sluiten overigens niet uit dat we nog een keer op wereldreis zullen gaan, want we zijn zeker aangestoken met ‘the travel bug’ haha!

En dan is het zover: de dag waarop we terugkeren naar Nederland en iedereen gaan verrassen. Iedereen denkt namelijk dat we 24 december pas thuiskomen, maar eigenlijk zijn we er al op de 17e. Lisanne zit in het complot en heeft al vanaf haar bezoek in Mexico haar mond moeten houden! Dat heeft ze gelukkig goed gedaan en niemand heeft wat door. Ze staat ons met een spandoek op Schiphol op te wachten. Het voelt heel onwerkelijk om weer in Nederland te zijn en bij Aine vallen al de eerste tranen. We rijden met Lisanne mee naar huis en duiken de rest van de dag bij haar onder, haha. En dan kan het verrassen gaan beginnen! We gaan eerst naar mijn ouders, de volgende dag naar Aine haar ouders en in de dagen daarop verrassen we nog wat vrienden. En elke verrassing is weer even leuk! Heel grappig om te zien hoe verschillend iedereen reageert. Kijk maar naar alle hilarische video’s!

Dat was hem dan, de állerlaatse blog. We willen jullie bedanken voor het lezen en voor alle leuke reacties! We hopen dat jullie met ons mee hebben genoten en een goed beeld hebben gekregen van onze avonturen. Maar voor nu: oost west, thuis best! 😊